شے مریدءِ گُڈی واب جاہ

 شئے مرید ءِ گُڈی واب جاہ

جاوید بلوچ

بلوچی مھری داستان ءُ راجدپترءِ تہا نامداریں شائر شے مریدءَ ھرکس زانت، شے مرید ءُ ھانیءِ مھری داستان بہ بیت یا چاکری ائدءِ کسہ ءُ شئر بہ بنت۔ شے مرید ءِ دیوانگی کسہ ھر کجا ھوار انت ءُ دائمی بلوچ راجدپترءِ گواستانکءِ تہا ابد مان انت۔ بلے شے مریدءِ گُڈی واب جاہ یا ادیرہءِ بابتءَ بازیں نہ ایوک وسریں گپ ھست انت بلکیں جاگھ ءُ ربد ءُ نشانی ھم ھست انت کہ اودءَ مردم رو اَنت۔ زیارت کن انت ءُ آ جھگہاں شے مریدءِ زیارتءِ نام دئینت۔

شے مریدءِ نامءِ بابتءَ گُشگ بیت کہ آئی ءِ اسل نام شے پیر بکش بوتگ بلے ھانیءِ مھرءَ آئیءَ را دیوانگ کُتگ ءُ ھمے دیوانگیءَ پدا مریدءِ نام پِر کُتگ۔ 

گوادر ءِ دمگ نگور چپ ریکانیءَ دڑام یا ڈرامءِ کوہءِ بُنءَ ھست ایں زیارت شے پیربکش ءِ زیارت شے مریدءِ زیارتءِ نامءَ زانگ بیت۔ ھندی مردمانی دپءَ ھمے گُشگ بیت کہ آہاں چہ وتی پیریناں اِش کُتگ کہ اے شے مریدءِ ادیرہ اِنت۔ 

بلوچیءِ شائر ءُ نگورءِ جاہمنندیں واجہ شیر مھمد شائر ءِ گُشگءِ ردءَ اے ادیرہ ھمے شے مریدئیگ انت۔ شیرمھمد گُشیت ' ملا گلام گُشیت کہ آئیءِ پِت ملا مھمودءَ گُشتگ کہ اے کبر شے مریدئیگ انت چیاکہ شے مرید آئیءِ سکیں دوستے بیتگ ءُ دیر دیرانی سرءَ آئیءِ گورءَ گندوکءَ اتکگ' 

شیر مھمد شائر

شیر مھمدءِ ردءَ اگاں ملا گلامءِ امرءَ انو سد سال بجن ءُ سد سال ملا مھمودءِ امرءَ بجن گڑا اے داستانءَ دو سد سال بیت۔ بلوچیءِ نبشتہ کار ءُ پولکار واجہ اسھاک رھیم چہ اے گپاں تپاک نہ کنت۔ اسھاک ءِ ردءَ شے مرید پنچ سدی کرن ئیگ انت ءُ اے شے پیربکش 1920 ءَ رند ئیگ انت۔ اسھاک گُشیت 'چہ بازیں جُستءُ پُرس ءُ پولگءَ زانگ بیت کہ اے مردیں شے پیربکش کہ نگورءِ دمگ چپ ریکانیءَ کَل کنگ بوتگ اے آ شے مرید نہ انت بلکیں ھمائیءِ رنگیں یک ملنگے بوتگ کہ اشییءَ ھانیءِ شئر دل یات کُتگ انت ءُ چو شےءَ وتی جان داگ داتگ ءُ ملنگ ءُ مولانگے بوتگ۔ پمیشکہ مردماں ھما شے مرید لیک اِتگ بلے اے آ شے مرید نہ انت' اسھاکءِ گُشگءِ پدا اے شے پیربکش ءِ چکے ھم بوتگ کہ آئی ءِ ادیرہ دشت کھڈانءَ انت۔

اسھاک رھیم

شیرمھمدءِ ردءَ ملا مھمودءَ گُشتگ کہ اے مردءَ وتءَ زائر نہ کُتگ کہ اے شے مرید انت بلے آئیءَ چہ اشییءِ بند ءُ بوگانی داگاں چہ پجا آؤرتگ کہ اے ھما شے مرید بوتگ۔ شیر مھمد گُشیت ' ملا مھمودءَ گُشتگ کہ گُڈی وھداں شے مرید وھدے اے دمگءَ اتکگ گڑا تپیگ بوتگ ءُ گُشتگ ئے کہ من مِراں گڑا منءَ ھمدءَ کل بکن ات ءُ آدینگءِ شپءَ منی کبرءِ سرءَ بیا، وھدے آدینگءِ شپ بوتگ گڑا ملا مھمودءَ دیستگ کہ کبرءِ نیمءَ رژنائیءِ دراہ اِنت ءُ دو ہُشتر زائر انت گڑا آئیءَ بیم اتکگ ءُ آ نہ شُتگ۔ سھبءَ وھدے ملا مھمود شُتگ داں کبرءِ دپ پچ انت ءُ تہا کس نیست' 

شے مریدءِ اے زیارتءَ سِتک داروک ریش ءُ گرّءِ الاجءَ کاینت ءُ کول ھم کن انت بلے چہ پٹ ءُ پولءَ ھمے پدر بیت کہ اے ادیرہ، زیارت ءُ نشان کہ ھانیءِ شے مریدءِ نامءَ گوں زانگ بیت۔ آ نہ انت بلکیں بوت کنت چو کہ اسھاک رھیمءِ گُشگءِ ردءَ دگہ یک مولانگےءِ ادیرہ اِنت کہ آ چو شے ءِ وڑءَ بندءُ بوگاں داگ داگ بوتگ ءُ ملنگے بوتگ کہ ھمدءَ بیران بوئگ ءَ پد کَل کنگ بوتگ۔

بلے اے جُست کہ واکی کبر ءِ دپ پچ بوتگ ءُ مرگءَ پد بیران بوتگیں مرد در اتکگ یک ھئیالی کسہے گمان بیت۔ بلے پہ نشانی روچءِ مرچی ھم کبرءِ دپ پچ انت۔

منت وار شریپ ھسن ءُ دلجان شاہ۔

Shaymureed e guddi waabjah