دو مردانی میان ءَ یک کسانیں نمدی ئے ۔
جاوید جان ھُدا ترا وش ءُ سلامت بہ کنت !
من تو پیسبُک ءَ ھُشک ءَ جنگ ءُ جیڑہ کُت ۔ من بندات ءَ کمیونزم ءِ مسالے دات ۔ کہ دنیا ءِ سرا اگاں گریبی ءَ ھلاس کنگ لوٹ ئے گُڑا یک یک ءَ کسی دست ءَ زر مدئے نظام ءَ بدل کن دانکہ کسے جنگلے ءَ اوں بے کس ایں آئی ءَ ھک بہ رسیت ۔ منی اے مسال ءَ گوں دُز ءُ مظلوم ءِ جیڑہ ءَ کار نیست ، اے بس من کسانیں مسالے دات ،
اگاں کسے ءَ ھک دئیگ لوٹ ئے گُڑا اوّل سرا اے چیز ءَ بچار کہ ھک کجا چہ گار ایں ، اے و عدالتی کارے اشی ءِ واستہ جلسہ ءُ جلوس ءُ پوسٹ ءِ زرورت نئیں ، وہدے کہ تئ کرا عدالت نیست گُڑا بزاں ہچ نیست ۔ شر تر ءُ بہتر ہمیش ایں عدالتے ءِ واستہ جلسہ کن ات ۔ اے درا دُژمن ءِ سازش آں اے وڑیں معاملہ ئے ءِ سرا کہ ما وتی انرجی آں زوال بہ کن ایں گُڑا ہچ نہ بیت ۔
دگہ مسالے دئیاں ، یک بدیں درچکے ءِ یک یک ءَ تاکانی گُڑگ ءَ چہ اوں بہتر ایں کہ درچک ءَ بُن ءَ چہ گُڑ ، اگاں درچک ءَ بُن ءَ چہ گُڑ ات نہ کن ئے گُڑا یک یک ءَ تاکانی سندگ ءَ ہچ فائدہ نیست ۔
مُلک گلام ایں راج گُلام ایں ایجوکیشنل سسٹم تبا ایں اے وڑیں نظامے ءِ تہا ترا ڈاکٹر بیت شر نہ بیت شر پرک نہ کاں ، ہمے خلیل ایں جلیل ایں ہرچے ایں اے زہم بہ جاں باندا یک ایم بی بی ایس ڈاکٹرے بیت دگہ اسپیشلسٹے بیت نہ کاں پرچا کہ وت دیم ترا و رؤگ ءَ زرے نہ بیت باقی سرکارءِ نیمگ ءَ چہ ہچ وڑیں کُمک ئے نہ رسیت ۔ مئے مہلوک ءَ کُلگ ءُ پشانک نہ کُشیت مئے مہلوک ءَ کینسر ءُ دگہ مزنیں بیماری ھلاس کنگ آں آہاں ایم بی بی ایس ڈاکٹر دراہ کُت نہ کناں ۔
من دو روچ ایں اے معاملہ ئے سرا گپ جنگ آں ہر کس منی جواب ءِ دئیگءِ کوشش ایں کس منی گپ ءَ پہمگ ءِ جُہد ءَ نئیں ۔
اُمیت ایں تو منی گپ ءَ پہم ئے ءُ جواب کنگ ءِ کوشش نہ کن ئے ءُ دل ءَ اوں نیارئے ، اگاں واقعی تو شری ءِ سرا سرپد ءُ واقف ئے کہ من گلت آں گُڑا منا سکیں شؤکیں جوابے بدئے دانکہ من شریں نتیجہ ئے ءَ سر بہ باں ۔
ءُ تئ دگہ گپ ئے اوں منا دوست نہ بیت آئی ءِ اوں ادا ذکر ءَ کناں ۔
کہ تئ داتگیں لیکہ منا ہمے وڑا سما بیت کہ تو گُشگ ئے ہر یکے ءَ گوں نہ انصافی بیتگ تہنا ہما در بئیت ۔
اے وڑا اگاں بہ چار ئے گُڑا زرینہ مری نہ تئ گُہار ایں نہ منی تہنا آئی ءِ جند ءِ برات آئی ءِ شوہازگ ءَ جُہد بہ کناں ۔
باقی جاوید جان ہزار معزرت ، تو منی واستہ قابلِ احترام ئے ۔
مدام سلامت باتے۔
زیشان گلاب۔
_______________________________________
مھروانیں گلاب!
انچو کہ تئی نام گلاب انت ھمے وڑءَ تئی جند گوں گپاں بلکیں گیشتر زیبدار تر اِنت ءُ دائم وتی پگرءِ وشیں بوہءَ تالان بکنات ئے۔
تئی درستیں گپ سرءُ چماں۔ انچُش کہ تؤ وتی گپانی میانءَ نبشتگ کہ 'من دو روچ ایں اے معاملہ ئے سرا گپ جنگ آں ہر کس منی جواب ءِ دئیگءِ کوشش ایں کس منی گپ ءَ پہمگ ءِ جُہد ءَ نئیں ۔
اُمیت ایں تو منی گپ ءَ پہم ئے ءُ جواب کنگ ءِ کوشش نہ کن ئے' من تئی گپ گوں دلءِ چماں چار ات ءُ ونت آں ءُ تئی گپاں گوں تپاک ھم کن آں پمیشکہ کولءِ تئیگءَ اگاں من کہ پہم ات آں گڑا جواب بائد مکن آں۔
تؤ گُڈ سر ءَ نبشتگ کہ ' تئ دگہ گپ ئے اوں منا دوست نہ بیت آئی ءِ اوں ادا ذکر ءَ کناں ۔
کہ تئ داتگیں لیکہ منا ہمے وڑا سما بیت کہ تو گُشگ ئے ہر یکے ءَ گوں نہ انصافی بیتگ تہنا ہما در بئیت ۔
اے وڑا اگاں بہ چار ئے گُڑا زرینہ مری نہ تئ گُہار ایں نہ منی تہنا آئی ءِ جند ءِ برات آئی ءِ شوہازگ ءَ جُہد بہ کناں' گلاب جان! انچش کہ تؤ وتی نمدیءِ میان ءَ نبشتہ کُتگ ات کہ تؤ دو روچیں مہلوکءَ وتی ھسابءَ پوہ کنگءِ جھد کنگءَ ئے بلے مردم ترا جواب کنگءَ آں ءُ آ ترا نہ پہمگءَ آں۔ ھمے وڑ منی ھئیالاں ادا من ترا پوہ کنگءَ بے سوب بوتگ آں ءُ تؤ منءَ نہ پہم اِتگ۔ من ھمے گُشت کہ مئے کرا لہتیں جیڑہانی تہا چُش کہ ھمے لوکلءِ جیڑہ، اسکول ءُ وانگ جاہ نہ بوئگءِ جیڑہ، آپ ءُ روزگار نہ بوئگءِ جیڑہ ءُ درستاں گیش چالاکیں میر ءُ واجہ کارانی زوراکیانی دیمءَ اوشتگءَ پہ لس مہلوکءِ زمہ واری کہ آ سرکار، زور آور، میر ءُ واجہ ءُ دُزءِ دیم ءَ اوشتگءَ پیسر ھما بزگ ءُ گریبءِِ تہا اے مارشتءَ ودی بکنت کہ تئی گومءَ زوراکی بوئگءَ اِنت ءُ ترا پہ ھکءِ گِرگءَ وتی بوجیگ بُن دئیگی انت ءُ ھرھالءَ وتی ھکءِ جھد وت بندات کنگی انت گڑا لس مہلوک تئی پُشتءَ اوشتیت۔
چیاکہ چد ءُ پیسر ھمے بازیں مسال ھست انت کہ لس نودربراں زہرشانی کُتگ۔ گپ ءُ پریات کُتگ بلے گُڈ سرءَ میر ءُ واجہ یا زر ءُ سرکار گریب ءُ بزگءِ لوگءَ شُتگ انت ۔ یا وَ پہ بلوچیتءِ نام، یا پہ زرءُ لالچ یا پہ تُرسینگ ھمے گریب پد کنز اتگ انت ءُ گپ ءِ جند نیم راہءَ کُت اتگ داں دگہ جیڑہے دیمءَ اتکگ۔
منی ھئیالاں اگاں زرینہ ءِ بیگواہی گپءَ آئیءِ لوگ مردم مکن انت۔ شبیر ءُ کمبرانی براتانی ھاترءَ ھسیبہ ءُ سیما آں توار بُرز مہ کُت انت لس مہلوکءَ چے کُتگ ات؟ پمیشکہ من ھمے گُشگ لوٹگءَ اتاں کہ ھمائیءِ سرءَ نا ھکی بوئگ ءَ اِنت آئیءَ کوکار کنگی انت تا آ نہ کنت لس مہلوک ھم نہ کنت۔
گیشتریں گپ بس ھمے کہ دائم چو گلابءَ بات ئے۔
تئی کستر جاوید۔
No comments:
Post a Comment