اشرپ دُرا ءِ زند ءُ ازم

 اشرپ دُرا زند  ءُ  ازم

چمشانک در اے آر داد

منءَ برے برے سما بیت کہ ماوتی وھد اد ءُ  اودءَ پیتاری، گپ  ءُ  دیواناں گوں زیان کرتگ۔ اگاں بہ نشتیں کارے بہ کتیں، اینچک ءَ یک  ءُ  دو شریں کتاب نویس اتگ ات۔ من ءَ باز برءَ سما بیت ما گیشتریں مردم ھمے ودار ءَ نشتگیں  دیمءَ وشدلیں باریگے کیت ما دلجمءَ نندیں  ءُ  نبیسگ ءِ کارءَ کنیں ، بلے اے گپءَ چہ پراموشیں کہ مرگ ھم چوشیں کسھے ھست کس نہ زانت کدی، چون چے رنگءَ کیت  ءُ  ھر چیزءَ روپیت  پتاریت  ءُ ُ  بارت۔ سید ھاشمیءَ  گوں منی دوستی یے ایش انت کہ آئیءَ پنجاہ ءُ  دوسالءِ تہ ءَ کسانی  ءُ  کودکی ءِ بھر ءَ کش ، ،سینزدہ  ءُ  ھبدہ سال گوں لیب  ءُ  گوازی ءَ گوزنت۔ اے مردءَ پہ نویسگ ءَ ایوک بیست  ءُ  نو سال رستگ ات۔ یک نیمگے نادرائی ، دومی بے زّری  ءُ  بدیں جاور، پمیشکا لاچار بیتگ کہ بگوشیت۔

مہ شنگینتں اگاں درداں دو دیمی۔

ھزاری زند چو پژمءَ شِتیں من۔

اشی ءَوانوک وت زان انت کہ اے بیست ءُ  نویں سالاں پہ بلوچی ءِ بانورءَ آئی ءَ کجا لال  ءُ  مروارد نہ کماتگ انت۔ اسماعیل ممتاز گپ جنت کہ یک رندے من جست کتگ ات کہ مردم تئی بارہ ءَ چوشیں ، چوشیں گپ جن انت تو پرچا آیانی پسہءَ ندے، گڈا آئیءَ ھمے گوشتگ ات  من کہ بہ ننداں ھرکسی جواب ءَ بدیاں گڈا منی کاراں کے کنت۔ھمے بیست  ءُ  نویں سالانی تہ ءَ ما ایوک " شھلچہ کار" ءَ بچاریں ۔ پازلءِ شئیر پہ وزن  ءُ  رھبندے آئی ءَ رد ءُ  بند داتگ انت ، چد ءُ  پیسر کسی ءَ ھم پازل ءِ شئیر یکجاہ کتگ انت آپرشتگ  ءُ  بے وزن  ءُ  بے رھبند انت ۔ شھلچہ کار ءِ پیشگال ءِ وانگ ءَ وانوک ءَ سما بیت کہ پازل ءِ ازم ءِ بارہ ءَ ، زبان  ءُ  گوناپ سازی ءِ بارہ ءَ آئیءِ سرپدی کجام کساس ءِ بیتگ ۔پازل ءِ متکلم یا ،من، ءِ بارہ ءَ آئی ءِ گپ وانگ کرز انت ۔ مردم زانت کنت کہ آ غالب  ءُ  امراو قیس ، پازل ءَ کجام ھساب ءَ گستا کنت۔(من ھمے پیشگال ءِ سرءَ نبشتانکے ھم نبشتگ )۔سید ءِ پولکاری بس چیزاں چنگ ءُ  یکجاہ کنگ نہ بیتگ، بلکیں اشاں شنگینگ ءُ  پدا کالبےءِ تہ ءَ آرگ بیتگ۔ پولکاری  بوتگیں یا ھستیں چیزانی نز آرگ نہ انت بلکیں گوں زانت  ءُ  زانشے ءَ اشاں ریس ءُ  پریس کنگ ءَ پداشانی ارزشت ءِ گیشینگ انت۔ پکیر شاد ءَ ھم اے ردءَ شریں کار کتگ بلے ما وَ مرتگیں کہ دانکے اشانی کارانی ارزشت ءِ سرءَ نبشتگ بہ کنیں۔ پکیر شادءَ ھم یک زمانگے روتاک آساپ ءَ بازیں پھلواناں گوں ھمے زیمل  ءُ  زھیریگ ءِ بارہ ءَگلگدارءِ  دروشم ءَ وتی نبشتانک دیمءَ آورتگ ات انت کہ دنیگا گوں من ھست بنت ۔ من نزاناں ھمے گند ءُ  نند آئیءَ کتابے کت انت کہ اناں ، سرپد نیاں۔ کوھنیں میراس  ءُ  مڈّیانی چِنگ  ءُ  نزآرگ ءَ ڈاکٹر پزل ھالک ءِ ھم مزنیں بھر ءُ  ونڈے گون ، بلکیں آئیءَ گیدی لچہ کاری ءِ سرءَ  " بتکگ انت سنج " ءِ تہ ءَ پولکاری ءِاے ربیت  دیمءَ نہ آورتگ کہ ھستیں چون رد ءُ  بند دیگ بیت ،بلکیں نہ دیستگ  ءُ  نہ اشکتگیں شئیر دیمءَ آورتگ انت۔ اے کتاب ءِتہءَ گیدی شاعری ءِ چندیں انچیں شئیر مان کہ پہ آمردماں جوانیں مسال ءُ  درور بوت کن انت ، ھماکہ گوشنت بلوچاں تچکءَ وتی درانگازی کتگ ، آازم ءُ  اشارگ ءِ مردم نہ بیتگ انت۔ من گوشاں بلوچ ءِ ھر گپ اشارگ ءِ تہ ءَ انت،شئیر ءَ بل کہ آئی ءِ کار ھم ھمیش انت کہ سر پوش بہ بیت۔

جانی کوکرے استینیں

بندیت  ءُ  نہ گواریت اینگو

گواریت کور سراں دیریناں۔استینیں کوکرءِ چہر ءَ چنچو مانا بندوک انت۔ اے مھنازءِ پتن تاکیں انجیرءِ گوناپ سازی  ءُ  مانا داری ءَ چہ ھم دیم ءَ انت۔ دیریں کور سر ھم ایوک کورسر ءُ  آپریچے نہ انت۔ھمے رنگءَ اے شئیرءِ شبیناں بچار ات۔

انچو جانی ءِ بروان انت

ریکی وپتگیں سیہ مار انت۔

انچو جانی ءِ دپ ارد انت

گَوُری بستگیں دکانے۔۔دیمءَ نہ رواں کہ مرچی من ءَ  ایوک ھما مردءِ کتاب ءِ بارہ ءَ گپ جنگی انت کہ اولسرءَ من  ڈگری کالج کیچ ءَ دیستگ ات۔اے نود ءُ  یک ءِ زمانگ انت ۔من تلوءِ سرءَ وتی آزمانکے وانگءَ اتاں نندوکانی تہ ءَ یکے ءِ نُک درستاں چہ گیش جتگ ات۔ھیر آئیءَ میار نیست ات کہ منی آزمانک ھمے رنگءَ ات۔ شپ انت ماشین ءِ تہ ءَ بچک  ءُ  جنکے انت ، دوئیں نشہ انت ۔ نوں گلزار کوکار نہ کنت ، چی بکنت۔

من گلزار گچکی ءِ گپ ءَ یاں۔ پدا باریں چنچو مدت ءَ پد کہ من آئیءَ دیستگ ات، آئیءِ تہ ءِ موسم چٹ ءَ بدل بیتگ ات۔آچیزے کنگ لوٹگ ءَ ات۔ آزمانک وَ آئیءَ ھما دورءَ کمیں باز نبشتگ ات ، نوں آئیءِ آزمانکانی کتاب ھم چاپ  ءُ  شنگ بیتگ۔ رجانک ھم آئیءِ یک  ءُ  دو منی دیمءَ گوستگ ات۔ نوں بلے آ کبرانی شوھاز ءَ درکپتگ ات۔ اے سنگ جاہ ءَتو کجام گوھرءَ پولگ ءَ ئے۔ ھما کبرانی دنیگا ھم مردمانی دلءَ زندگ  ءُ  نمیران انت۔

نوں آیانی بارہءَ اگاں کسے چیزے گوشیت ھم بیدے زبانی ربیت ءَ دگہ ھچ رنگیں راستی نیست۔ بلے گلزار ءَ کمال کتگ نہ بلک اشتگ نہ پیرک نہ نماسگ نہ کڑاسگ۔

گلزارءِ دریاءِ زندءِ پژدرءَ ھم کتابے ھست بلے آئیءِ ھماکار کہ منءَ دوست بیتگ  ۔ " سیم سستگ انت گلبانگ " انت ۔ پھلوان ،شائر  ءُ  سازگرانی زند ءُ  ازمءِ سرءَ بے دروریں کتابے ۔ پولکاری ءِ تکنیکءِ ردءَ کمیں تاکاں چہ ،  ءُ  گیشتر مردماں گوں کاگد ءُ  کراچ ، جست  ءُ  پرس ءَ پد آئیءَ وتی اے کتاب ءَ آبسرےءَ رسینتگ ۔نہ ایوک بیگم  ءُ  ملا مرادءِ بارہ ءَ گوشتگیں بازیں گپے راست کتگ ات،بلکیں ملا رمی ءِ کبر وتی جست  ءُ  پرسءَ چہ درگیتکگ ءُ  شوھاز اتگ کہ کالو باباءِ کبرءِ پدی نیمگءَ کجام جاگہءَ انت۔

یک سہبے من ھمے نیّتءَدراتکگ اتاں کہ ناکو رمی ءَ سلامے دیاں بلے گوں من آئیءِ کبر درگیجگ نہ بوت۔۔ من نہ گوشاں گلزار نی بس ھمے کارءَ بکنت آزمانک ءَ بلّیت۔پرچا کہ اردوءِ نامداریں آزمانک نویس نیّر مسعود اولسر ءَ پولکارے بیتگ ، رندءَ آزمانک ءِ نیمگءَ اتکگ۔ بلے پہ گلزارءَ دل گوشیت آھمے پولکاری ءِ زِرءَ وتءَ ننگر بکنت،تیابءَ مئیت کہ سک بیت۔پَیری منءَ آئیءِ نوکیں کتاب (2021) رست من ھیران منتوں کہ چوشیں گچینی کارءِ کنگ ءِ وشنامی پدا ھمائی ءَ رستگ! ۔

اشرپ درا بلوچی زیمر ءُ  زھیرگ ءِ مزنیں نامے بوتگ  ۔ من آئیءِ ارزشتءَ  آ روچی  چد ءُ  گیش سر پد بیتگ اتاں ۔ سید ءَ پہ وتی تاک ندکارءَ پہ میر عیسی قومی ءَ کاگدے نبشتگ ات۔ بیا کمیں 

9 جون 1964 ءَ نبشتگیں سیدءِ  نمدی ءِ  کسانیں بھرےءَ وانیں۔

چہ درستاں پیسر " میر اشرپ " ءِ بارہ ءَ یک سیاھگے بہ نبیس۔ من ھمے اشرپ ءَ گوشاں کہ آئیءِ نام " اشرپ درّائی" زھیریگ ءِ نام ءَھر جاہ پرشتگ ءُ  ماں بلوچی ساز ءُ  آوازاں جوان تریں زھیریگ شمار کنگ بیت۔"

دیمتر ءَ سید چہ قومیءَ آئی ءِ کٹم  ءُ  ھانواد،  وانگ  ءُ  زانگ ، زیمل ءِ بارہ ءَ  جست کنت۔ قومی ءَ وَ کسانیں نبشتانکے " نوکیں دور" ءِ مکران تاک ءَ نبشتگ بلے سید ءِ اے وابءَ  سبزینگ ءِ کار گلزار ءَ کتگ  ءُ  پیش داشتگ ۔

نازین سید ورنایاں  کہ دیمءِ گُلیں اوست انت

پیچ پتّرءَ پرس ئیگ ءَ ایرمنتگ  ءُ ژندانی۔

  

 من وَ ھمے زیمرءَ سرپد نباں  ۔نزاناں زھیریگ یک راگے کہ ترزے پرچا کہ باز برءَ وشی ءِ شئیراں ھم ھمے  دردناکیں زیملاں گوں الھان کنگ بیت ۔اشرپ ءِ زھیریگ چون اے دگہ زھیریگاں چہ جتا انت ۔ اشی ءِ سرءَ اے کتاب ءِ تہ ءَباز گپ بوتگ ۔ اے کتاب ءِپیشگال ءَ  ڈاکٹر بدل خاں ءَنہ ایوک کوھنیں شئیر گوشگ ءِ ربیت ءِ سرءَ جوانیں گپ کتگ بلکیں اے گپ ھم دیمءَ آورتگ کہ کوھنیں دور ءُ  باریگاں پھلواناں چو مرثیہ گوشوکانی پیمءَ دست  ءُ  بدن، لنٹ  ءُ  چمانی درانگازی ھم پیش داشتگ کہ اے ربیت ءِ گڈسری پھلوان ناکو فیض محمد بیتگ۔ دگہ گپے ھم ڈاکٹرءَ جتگ کہ دو رنگ ءِ گوشوک بیتگ انت۔ یکے ھما کہ گوشگ آیایانی کسب  ءُ  ھنر بیتگ ، اشاں اوشتاتگ  ءُ  شئیر جتگ، دومی ھما بیتگ انت کہ ایوک شوکے ءِ پدا اے کار اش کتگ ، اشاں نشتگ  ءُ  جتگ ۔ بلوچی ءِ کوھنیں زیمل ءِ بارہ ءَپیشگال زانشتی ارزشتے داریت۔

"اشرپ درا زند ءُ  ازم" باز زیبا چاپ بوتگ۔ تاک  ءُ  کاگدے ھم دلکش  ءُ  زیبا انت۔ یک رندے انگریزی ءِ نامداریں فکشن نویس  ءُ  شرگدار ای ایم فاسٹر ھندوستان ءَروت ۔ یک روچے زاکر حسینءَ جست کنت شمے راجی شاعر کے انت ۔ من آئیءِ دیوانءَ چارگ لوٹاں زاکر حسین غالب ءِ دیوان ءَ آئی ءَ پیش داریت۔ مرد اپسوزیگ بیت  ءُ  گوشیت مئے ملک ءَٹشوپیر ءِ کاگد ھم چوشیں  نہ انت کہ شما وتی راجی شاعرءِ دیوان چاپ کتگ۔۔ اے کتاب ءِ تہ ءَ اشرپ درا ءِ زند ءِ پھنات باز الکاپی ءَ گیشینگ بوتگ۔ آئیءِ ازم  ءُ  زھیریگ ءِ بابت ءَ ھم بازیں سرپدی یے دیگ بیتگ۔ دومی پولکاریءِ اے کارءِ تہ ءَ گلزارءِ ایمانداری ایش انت کہ کسےءَ اوں دامے ، درمے  ءُ  سخنے ءِ کہ بھر ھوار کتگ  آیانی نام گوں منتواری ءَ گرگ بیتگ انت۔ باسط شیخی  ءَ ِ اشرپ درا ءِ ھیالی بتءَ را ھما گوناپ بکشتاتگ  بقول منیر مومن " من ءَ نہ دیستگ ات تو زمانگ بہ چار اتیں " ۔ کتاب ءِ بھا کمیں گران انت بلےمردم کہ اشرپ درا  ءُ  آئیءِ سرءَ بوتگیں کارءَ دیم کنت ۔ کاگد ، پوش  ءُ  سرپوشاں چار ایت، دلگران نہ بیت۔

دگہ دیوانے ءَ نوکیں کتابے ءَ گوں پدا گپ  ءُ  ھبر بیت۔