کُلانچ ءِ تَہہ آپی ءُ مردمانی بزگی. گوادر ءِ توار

کُلانچ ءِ تَہہ آپی ءُ مردمانی بزگی

چندن ساچ

اکس: چندن ساچ

کلانچ پسنی ءُ گوادر ءِ کوچگی دمگ اِنت ءُ کلانچ ءَ کسان کسانیں میتگ ءُ ھلک اَنت۔ کلانچ ءِ مردم زمین داری کن انت، لھتیں انگت ساربانی کنت ءُ لھتیناں مال ءُ دلوت داشتگ۔ لھتیں کلانچ ءَ پمیشکا نشتگ کہ آیاں وتی پت ءُ پیرکی زمین پہ پُشت جنئگ ءُ رؤگ ءَ دل نہ بنت۔

 زمین ءِ مھر انسان ءِ مستریں مھراں چہ یکے ءُ ھر کس ءَ کہ اے مھر ءِ تام چش اتگ آ ابدمان بیت۔ پمیشکا کوچگی مردم وتی ھشکاوگ ءُ ھُدا گِندیں زمیناں ڈکالانی وھد ءَ ھم یلہ نہ دئے انت ءُ نہ رؤ انت۔ اگاں کسے کہ وتی پت ءُ پیرکی جاھاں یلہ دنت ءُ رؤت گڑا بزانکہ آ سک باز لاچار بوتگ ءُ وتی دل ءِ سرا سِنگے ایر ئِے کتگ ءُ راہ کپتگ۔ کس پہ ھلو ھالو وتی جاھاں پُشت نہ جنت ءُ نہ روت۔ 

کلانچ ءَ دیر انت کہ جیڑھانی بنجل اِنت۔ کلانچ ءَ چونا ءَ ھم وشیں وھد ءُ باری نہ دیستگ۔ اے بیست ءُ یکمی کرن انت ءُ دنیا سائنس ءُ ٹیکنالوجی ءِ زمانگ ءَ انت۔ انسان سائنس ءُ ٹیکنالوجی ءَ کجا سر کتگ؟ بلے ما کجائیں؟ شرپ مندیں دنیا ءِ مردم مئے ھال ءَ بگند انت۔ اولی جست ءَ ھمے کن انت کہ شما چوں زندگ ات؟ 

آیاں وَ یکبرے مئے زندگ بُوّگ ءِ سرا بھروسہ نہ کنت۔ مئے جاور ھما وھدی ئیں جاوراں چہ ھم گنتر اَنت کہ آ زمانگ ءَ یونانی سکندر بادشاہ ءِ ھمراھی ءَ کاینت۔ گندئے سکندر بادشاہ ءِ دریائی فوج ءِ کماندار نیروکس یکبرے پد ءَ زندگ بوتین ءُ مئے دمگاں بیاتکیں آئی ءَ ھچ یقین نہ بوتگ ات کہ آ دو ھزار سال پد اِے دمگاں اتکگ۔ 

"ھما مئے کوھنیں زندگی ھما مئے کوھنیں روچ ءُ شپ"

یونانیاں وتی راجدپتری کتاباں نبشتہ کتگ کہ "مکران ءِ تیاب دپی مردم پہ آپ ءِ شوھاز ءَ جتا جتائیں دمگاں در پہ در بوتگ انت" 

یونانیانی مالوم بہ بیت کہ مکران ءِ تیاب دپی مردم دو ھزار سال پد ھم پہ ترمپے آپ ءَ در پہ در اَنت۔ 

شرپ مند ءُ عزت داریں ملکاں آپ ءُ لین، وانگ ءُ جان سلامتی ءِ بُنکی آسراتیانی نہ بُوّگ ءِ باروا کس جیڑ اِت نکنت۔ مردم بیست ءُ یکمی کرن ءَ ھم پہ ترمپے آپ ءَ، پہ ڈامبری روڈے ءَ، پہ پرائمری ءُ مڈل اسکولے ءَ، پہ لین ءُ موبائل ءِ نیٹ ورکے ءَ، پہ اسپتالے ءَ بہ تلوسیت؟ اجب انت گندئے۔ 

بیست ءُ یکمی کرن ءَ کہ دنیا گلوبل ولیجے بوتگ مروچی ھم ما مزانیں بلپ چی یے ءُ چوں روک بیت؟ مروچی ھم ما مزانیں زمین گوک ءِ کانٹ ءِ سر ءَ نہ اوشتاتگ۔ مروچی ھم ما مزانیں کہ موبائل نامیں چیزے است ءُ آئی ءِ سرا ویڈیو کال بیت ءُ دوریں ملکاں نشتگیں مردماں ما دیم پہ دیم ءَ گپ جنئگ ءَ گندیں۔

ما بس پمیشکا پیدا بوتگیں کہ زمین ءِ سر ءَ کبرے گیش بکنیں۔ اِے دنیا کہ مروچی سائنس ءُ ٹیکنالوجی ءِ دنیا اِنت، اِے دنیا ءِ تہ ءَ مئے ھچ وڑیں بَھر مان نیست۔ 

کلانچ ءِ ھلک ءُ میتگ انگہ دگہ دو سئے ھزار سال ودار بکن انت۔ بلکیں پد ءَ چہ یونان ءَ سکندرے جہ بجنت، بلکیں پد ءَ نیروکسے دریا ءِ سپر ءَ بئیت، بلکیں پد ءَ یونانی راجدپتر نبیسے بئیت ءُ بگوشیت کہ ما مروچی پنچ ھزار سال پد اِے دنیا ءَ اتکگیں۔ مکران ءِ تیاب دپی دمگ انت۔ ھمد ءَ کوچگے است۔ کلانچ ئِے گوش انت۔ اد ءَ کسان کسانیں میتگ انت۔ اِے میتگانی مردم نزان انت کہ لین چی یے، بلپ چی یے، روڈ چی یے۔ اِیشاں مروچی ھم مشک ءُ ھانڈو سر ءَ انت ءُ آپ ءِ شوھاز ءَ در پہ در انت۔ اِے میتگاں مروچی ھم جنینانی چُک پہ بَلُکی پیدا بنت۔ اِے میتگاں مروچی ھم جنین ھمشِیرکی چُکانی سر ءَ مِر اَنت۔ اِے میتگانی مردم پمیشکا پیدا بنت کہ زمین ءِ سر ءَ تھنا یک کبرے گیش بہ بیت۔ آ ھم بے نام ءُ نشانیں کبرے کہ کس نزانت اے کبر ءِ تہ ءَ کئِے وپتگ۔