بے وانکی
شاہ میر بلوچ
منءَ یات کنت کہ من سک کسان اَت آں امینچو کہ وتءَ گنوکے ھم مارگءَ نہ اَت آں من زندءِ الف دا ب ہاں ھم سرپد نہ ات آں من مدام وتءَ یک نیمگنوکیں، کسان مجالیں، بے سریں، بے کسیں ءُ بے مھاریں لیبوئے ھساب کتگ ات منءَ وتی استی ءِ سرا ھم باز باور نہ ات من گو وتءَ باز گلگدار ات آں منی سرجمیں زندءِ یک کدّے گو گلہ ءُ زاریءَ ھلاس بوتگ اَت بلے کس نیست اَت کہ منی پھمیں گنوکے ءِ زنگءُ زھرءَ دلگوش بکنت برے برے من جھیڑ اِتگ اَت کہ مردم پرچی وتءَ UNKNOWN کن اَنت کئے اِنت آ کس کہ آئی مارا UNKNOWN بوئگءَمجبور کتگ
مئے توکیں
شَتَلی؟
گُرس؟
مھر ؟
نادلکشّی؟
بےسروکی؟
یا بنی آدمءِ فطرتءَ گوں ھمگرنچیں تب ءُ ولّ؟.....
باز براں من وتءَ پھکاں گنوکے مار اِتگ انچش کہ یک دیوانگے بہ بیت یا ھما پروانگ کہ بس وتءُ وتی مھبوب گیش کسی ھاجت داروک مہ بیت بلے من رند ترا زانوک بیت آں ادا کُلّ ھمے وڑا اَنت ادا دُراھیں کس چو منی وڑا دیوانگءُ پروانگ اَنت ادا ھمک کس نیمگنوک اِنت ادا ھمک پگر چو منی پھمءَ بے مہار اِنت ادا ھمک ذات چو منءَ بے وس اِنت ادا کُلّ جھیڑ اَنت چو کپوتی نالگاں ادا کُلّ دردیگ اَنت چو بلبلءَ چیروکانی پیسکّ اَنت ادا گپ جنوک گُنگءِبستارءَ اَنت ادا رہشون سرِ وت نہ اَنت.... کُلّیں کس، کُلّیں گپ، کلیں کسّہ یک ھساب ءَ اَنت بلے یک پرکے است
"منءَ اشانی گنوکیءِ سرءَ کندگ کہیت"
No comments:
Post a Comment