پیر گواش

آزمانک پیر گواش

شاہ ابن شین                                                 

 شہ دَگ ءَ چندے گام پَشت آ مزنیں ریگزارے ءَ لِوارے ءَ وش اَتک کُت آئی ءَ وتی پچیں جیگ بند کُت کہ جان ءَ ئےِ سُچگ بِنا کُتگ اَت 

چاریں پاسواں ریگزار ءُ ریگزار ءِ جھل ءُ بُرزی اَتاں ءُ دور یک مُجے ءَ ھما دست شیپ گِپتگیں کوھانی یک کتارے آئی ءِ نگاھان اَت ءُ ھمے یکّیں ندارگ اَت کہ آئی ءِ دل ءَ جُنزگ ءِ ھاٹیگ دیگ ءَ اَت . تبد اَت ریگزار اَت ءُ آئی ءِ دمبُرتگیں جان اَت بلے کدم جنان دیما جُنزان ات روچ سرا توک ءَ ات پمیشکا جند ءِ ساھگ ئےِ لگت بوھان اَت. کمّے اوشتات دست ئےِ بُرواناں برز کت راستیں چمّ بند کت ئےِ ءُ روچ ءَ را چارگ ءَ لگّ اِت  روچ ترند ات  دیراں چارات ئےِ نہ کت پمیشکا زوت وتی سرئےِ جھل کت آئی ءَ سما کت آئی ءِ گردن سُچگ ءَ اِنت اِشتاپ اشتاپ ءَ وتی دست ئےِ گردن ءَ بُرت  چیزے آئی ءِ دست ءَ لگّ اِت ءُ بیرگ ءَ چیزے ءَ آئی ءِ گوشانی بُن ءَ ژینگگ جت  آئی ءَ چار اِت داں زُْرمبے ! زرْمب ءِ گِندگ ءَ گوں آئی ءَ وتی ناکو بیبگر ءِ گپّے یات اتک کہ "اگاں کسے زُرمب ءَ وارت گڑا آ زوت آپے ءَ دور بہ کنت چوش مہ بیت کہ چرائی ءَ پیسر زُرمب کبرستان بہ روت اگاں زرمب پیش کپت ءُ کبرستانے ءَ سر بوت گڑا آئی ءِ وارتگیں مردم نہ رکّ ایت ءُ اگاں ھما مردم کہ زرمب ءَ وارتگ پیسرا آپ ءَ دور ئےِ کت گڑا زُرمب مرایت"

آئی ءَ وتی گردن دست ءَ اَت ءُ نوں گام ئےِ ترند اتاں آئی ءِ چمّ دور آپے ءَ کپت اَنت ءُ دِْرک بوت ھیسک ءُ ھمپان ءَ ھمینچو آپ ءِ نزیکّ روان بوت آپ چرائی ءَ دور روان اَت تچگ تچگ ءَ آ کپت ءُ دپ ءُ چم ئےِ ریک ءَ پُر بوت اَنت آئی ءَ تُکّے جت ھما دمان ءَ ھُشک بوت دمے نندگ ءَ پد آ پدا یات ءَ کپت کہ آ زُرمب ءَ وارتگ وتی گردن ءَ را دست ئےِ جت داں ھید ات ءُ سُوچِشت ئےِ برجاہ اَت یک نگاھے آئی ءَ ھما آپ ءِ نیمگ ءَ چار اِت داں دور تچگ ءَ ات پدا سماہ ئےِ کت اے دروھاپے .سے کلاک ءِ سپر ءَ پد آئی ءِ سر کوھستگیں میتگے ءَ کپت گیشتر ٹُپو ایں لوگ اتاں دَر اش رِد ءِ سرا بستگیں کَرزی گس دپی اتاں یک ءُ دو کاپر ھم ھست ات چہ ترندیں ھور ءُ ایروپاں رکگ ءِ ھاترا کاپرانی سرا تگرد اش پچ کتگ ات ءُ تگردانی سرا گِل ءُ سیپُری دون اش داتگ ات آئی ءِ چم یک نیم امبریں جنینے ءَ کپت اَنت کہ کاپرے ءِ چیرا آئی ءِ پاد گوں سادے ءَ بستگ ات مُودّئےِ بُنژا بانژ اتاں یک لیگاریں کاشی یے آئی ءِ نزیک ءَ ایر ات گندگ ءَ گنوکے ات چرآئی ءَ کمّے پَسّند مشکے دراتکگ ات ءُ کُچّکے مشک ءِ نمبگ ءَ ھَسَگ ءَ ات.

 اود ءَ اولی مردم کہ آئی ءِ دیم ءَ کپت آ نیم ساریں بچکے اَت بس کندگ ءَ ابید ھچ ئےِ نزانت دمانے نہ گوست دگہ مردے اتک ءُ چرائی ءَ پرسگ ءَ لگّ اِت کہ ترا پہ مردمے ءَ کار اِنت اد ءَ؟

من مساپرے آں ریگزار ءَ سپر ءِ وھد ءَ من ءَ زُرمبے ءَ وارتگ من آپے شوھاز ءَ آں کہ جان بہ شوداں داں زُرمب بہ مرایت 

مرد ءَ آئی ءِ گردن نگاھےچار اِت داں ڈنگرے ءَ دِرتگ "واجہ گندگ ءَ تئی گردن ٹنگرے ءَ دِرتگ "ڈنگر ءِ نام ءِ اش کنگ ءَ گوں آئی ءَ یات اتک شہ دگ ءَ چہ جھل یک ادارے آئی ءَ کلیرے ءِ ساھگ ءَ دم کتگ. چار کلاک ءَ بُرز اَت آ پیادگ ءَ سپر ءَ اَت  چہ لوگ ءَ درآھگ ءَ پیش آئی ءِ پیریں مات ءَ یک اسپتیں سنگے سیاھیں پُچّے ءَ پتات آئی ءِ باسک ءَ بست ءُ گْونے گپ ءَ آ سپر ءَ رھادگ کت کہ " دَم مہ بر ءُ سنگ ءَ زیارت ءِ زمین ءِ میار کن "

وھدے دلجم بوت کہ آ زُرمب ءَ نہ وارتگ گڑا آ اے میتگ کہ کوھے ءِ بُن ءَ آباد اَت اود ءَ نہ اوشتات وتی چاگل ءَ را آپ کنگ ءَ پد سپرئےِ پدا بِنا کت آ نوں ھما شیپ گپتگیں کوھانی میان ءَ اَت کہ ریگزار ءَ آئی ءَ چہ دور ءَ دیستگ اتاں روچ جھل روگ ءَ ات ءُ سوچشت ئےِ ھم سُست بوھان اَت بلے آ انگت ھید اَت چندے گام جَنگ ءَ پد آ نوں کوھانی کید ءَ آزات اَت  آ گُڈّی بَند ءَ سر بوت دَمے اوشتات ءُ وتی دلبندئےِ گوات ءَ دات 

آئی ءِ چمّ یک ڈاکے ءَ وش اتک کُت اَنت ڈاک ءِ گِندگ ءَ گوں آئی ءَ وتی ناکو ءِ گپ یات اَتک ڈاک ءَ سپر ءِ وھد ءَ وتی آپاں پھریز ءُ اگاں شپ کپت ئے ءُ راہ گار کُت گڑا ھما جاہ ءَ بہ جلّ داں سھب بہ بیت نوں ڈاک ات آ اَت ءُ سپر اَت ءُ دُور دُور ءَ ھچ درا نہ ات.آئی ءِ چمّانی دیما آئی ءِ نادراھیں جِنکو ات بس ءُ یات ءَ ھما اسپیتیں سِنگ کہ مات ءَ آئی ءِ باسک ءَ بستگ اَت ءُ مگز ءَ پیر گواش ءِ زیارت ات کہ آئی ءَ ھمودا روگی اَت 

ڈاک ءِ سپر ءَ آ دمتوس کتگ اَت دمے اوشتات وتی کش ءُ گوراں چارگ ئےِ بنا کت نہ درچک نہ ساھگ ھچی نیست اَت 

دور یک کسانیں سیائیں ٹِکّے زاھر ات آئی ءَ شرّ شرّ ءَ چار ات داں مردمے اُشترے مھار ءَ ئےِ ھمائی ءِ کشک ءَ پیداک اِنت شرّیں دمانے ءَ آ وتی جاہ ءَ اوشتات اشتری نزیک بوھان ات پدا

آئی ءَ سما کت کہ آئی ءِ پاد ءِ سرا چیزے سرکپگ ءَ اِنت زُرمب ءِ ترس ئےِ انگت دل ءَ ات وتی پاد ئےِ درنز اِت داں میزوکیں کَــڈّکے ات کڈُّک ءَ ھپت ھشت ھلکاپیں سرمِکّی وارت ءُ پدا تچک بوت ءُ وتی راہ ئےِ گِپت باریں چیا آئی ءَ کندگ اتک بلائیں ٹھکے  جت ئےِ گُٹ ئےِ تُش بوت کُلگ ءَ گِپت چاگل ئےِ دپ ءَ کت 

آپ ئےِ انگت گُٹّ ءَ نہ گوستگ اتاں کہ سلامے آئی ءِ گوشاں کپت اُشتری سر بوتگ ات پیریں مردکے ات یک چمّے پُلّ ات ئےِ ءُ دومی سلامت ات

اشتر ءَ پیریں جنین ئےِ جماز ات ءُ یک کسانیں پاچنے ءِ سر ھم چہ لچ ءَ ڈنّ زاھر ات

وعلیکم سلام 

آ انگت اُشتری ءَ ءُ پیریں جنین ءَ چارگ ءَ ات کہ جُستے ءَ آئی ءِ دلگوش گوں وت کت 

راہ گار کتگ؟

راہ تو بگش گاریں ءُ گار نہ ایں من گوربام ءَ سپر بنا کتگ نی ایواریں ءُ من انگت راہ ءَ آں 

اشتری ءَ پدا پُرس ات " کجا روگ ءَ ئے؟ "

من پیر ءِ گواش ءَ روگ ءَ آں زیارتے ھست پہ زیارت ءَ من ءَ کار اِنت "ھاں بلے بلے تو گڑا گار نہ ئے ما ھم ھمانگو روگ ءَ ایں کلاکے ءِ راہ پش کپتگ" اشتر ءَ باریں چی یے دیست تراس گِپت پردگے پیرزال ءَ دور بہ دنت مرد ءَ مھار مُھر داشت ءُ پدا آ گپّ ءَ جنان راہ گپتاں .اے ڈاک سک دراج اِنت دَم برائین ایت شرّیں اولاکے اگاں کسے ءَ گون بہ بیت وَ پرائی ءَ سپر ارزانیں بلے نئے کہ پیادگ ءَ ...... اُشتری ءَ پسہ دات "  ھو .... اے ڈاک ءَ پیرگواش ءِ پٹ گش اَنت اے پاد گشتی ایں مردماں بے وار نہ کنت بلے ھو پند ئےِ باز اِنت شپ ءَ اد ءَ بازینے وتی راہ ءَ گار کنت ما برے برے کہ شپ کپتگیں گڑا ما داشتگ "

آئی ءَ پدا وتی ناکو ءِ گپ یات اتک کہ یک زمانگے آ بگ پانے بیتگ ناکو ءَ گشتگ ات کہ " ڈاکے ءَ شپ ءَ سر کپ ایت اگاں کشک ءَ واکوب نئے گڑا ھما جاہ ءَ بہ جلّ ءُ وتی آپاں ھم پھاز "

شرّیں من ءَ گُشت کن ئے شپ ءَ اد ءَ پرچا جلّگی اِنت؟ آئی ءَ اُشتری ءِ پُلّ ایں ءُ سبز چکیں چم ءَ را چاران ءَ جست کت

"پیریں گُش اَنت اے ھدا دیدیں زمین واجہ پیر گواش ءِ مِلکت بیتگ نی کہ چو ھشک اِنت آ وھد ءَ آباد بیتگ پیر گواش مالداریں ءُ مھمانداریں بزرگے بیتگ آئی ءِ گورا مساپراں وتی شپ روچ کتگ اَنت شپ ءُ روچ آس ءَ مرگ نہ زانتگ گوشت بیتگ،  گَلّہ شیر ءُ پنیر ءُ روگن بیتگ شپاں اد ءَ ڈھل ءُ دمامو بیتگ وزبت ءُ سپت بیتگ یک نیمگے جنگی شئر اش الھان کتگ دگہ نیمگے کِسّہ آنی دیوان بیتگ مردین ءُ جنین یکجا بیتگ اَنت آ باریگاں بلوچ یک بیتگ انی بھر ایں پیش ءَ ھرکس مات ءُ گھار بیتگ تپاک بیتگ نی گشانے سُر ایت زمانگ وتی ننگ ءَ بے ھال کنت گش اَنت زمستانی موسمے ءَ تُرک ءِ لشکر ءَ اے پٹ ءَ ارش کتگ پیرگواش جنگولے نہ بیتگ بلے آئی ءَ وتی لجّ ءِ رکینگ ءَ چل شپ ءُ روچ ءَ گوں وتی کھول ءَ جنگ داشتگ دوئیں نیمگاں مردم بیران بیتگ اَنت گڑا لشکریانی کماندار ءَ واجہ ایں پیرگواش ءَ را بے واری زھمے جتگ بزرگیں واجہ ءِ سر سِستگ ءُ پدا لشکری مزنیں سیاہ گواتے ءَ گپتگ اَنت آھاں ھچ میم نہ کتگ سر ءِ ھوش اش شتگ گڑا آھاں وتی ھمبراھاں گوں جنگ بنا کتگ بازینے ٹپّی ءُ بیران بیتگ داں گوات کپتگ بس چندے لشکری سراتکگ آھاں چار اتگ داں پیر گواش ءِ کش ءَ آھانی کماندار ءِ ھم سر سِستگ ءُ ایر اِنت انچو گشاں چل ءُ یکمی روچ ءَ لشکری وتی راہ ءَ پہ واو زار واتر بیتگ آں پیر گواش ءِ جن ءُ چک ءُ کھول ءِ گیشتر مردم ایشاں شھید کتگ اَنت 

نی کہ مُدّت گوستگاں اے پٹ ویران اِیں اد ءَ شپ ءَ پیر گواش ءِ مُریدیں جِنّ سپر کن اَنت آھاں چراگ گوں کہ نوکیں مساپراں ھما چراگانی رژن راہ ءَ پرّین اَنت ءُ رنگراھاں بر اَنت پمیشکا گش اَنت کہ شپ ءَ اگاں راہ گار کت گڑا ھما جاہ ءَ بہ جلّ "

گومے گپّاں اُشتری ءَ وتی ناس کش اتاں ءُ کمے شُونکّ ات سھتے نہ گوست یک زمین جکسیں چِشگے ءِ توار بوت چِشگ ءَ پَس گُڑات ءُ پلینگگ ءَ لگ اِت .

 آئی ءَ چک جت پس ءَ چاراں  چمّ ئےِ پیریں جَنین ءِ پُلو ءَ کپت اَنت پدا وتی باسک ءَ را دستے مرز ات ئے داں مات ءِ بستگیں سنگ گون نہ اِنت آئی ءَ کیسگ دست جت اَنت زمین چار ات بلے سِنگ ئےِ نہ دیست

منی سنگ کپتگ

"چے؟"

منی باسک ءَ بستگیں سِنگ کپتگ 

اشتری ءَ پدا پرس ات "چونیں سنگے؟"

اسپیتے...  مات ءَ باسک ءَ بستگ ات ھمے سنگ زیارت ءِ پیشگاہ ءَ کلّ کنگی اِنت منی جنیں چُکّے نادراہ اِنت شپ ءِ نھنگام ءَ بُست کنت برے کندایت برے گریت برے تچ ایت ءُ برے وت ءَ وت جنت ءُ تُس ایت دم جتگیں سنگے ات ! من پدا بیراہ کناں اُشتری ءَ گشت "من تئی ھمبراہ باں بلے آئی ءَ مکن کت کہ تو راہ گر اگاں سِنگ دراتک من نیم راہ ءَ پدا پہ تو سر باں 

پیر زال کہ اشتر ءَ جماز ات گشت ئےِ 

"زیارت ءَ کہ مَنّ ئے گڑا پہ مُھرگے وتی سِتک ءَ پاشک مہ کن.  لھتے کار کہ ھراب بنت آ پہ شرّی ھراب باں ... نی روچ تھار بیان اِنت شپ ءَ اے کسانکیں سنگ ءَ اے بلائیں پٹّ ءَکجا نیمگ ءَ شوھاز کن ئے؟"

اُشتری ءَ وتی دست آئی ءِ کوپگ ءَ ایر کت ءُ گشت "بادشاھیں زیارت ءِ کدرت ءُ رزا ایں ما ھم گوں کولے ءَ واجہ ءِ در ءَ روگ ءَ ایں رَویں آنگو اے پاچن ءَ کربان کن ایں تو ھم بیرکے ءُ کمو ھاک پہ نادراہ ءَ بر ھدا ھیر کنت"

 

پیر زال پدا گپ ءَ ات 

سِنگ ءَ وتی زمین رستگ نی بیراہ مکن منی چک.

آ وتی نادراہ ایں جِنکو ءِ ھیالان ات کہ باریں آ نوں دراہ بیت کہ ناں سنگ چو بیرگ ءَ چتور گار بوت؟ آ گوں چُرتے جنزگ ءَ ات ءُ پیر گواش نزیک بوھان ات .