کس گبرّے پہ گاریءَ نیلیت
کتاب چمشانک: کَس گَبرۓ پہ گاریءَ نیلیت
Stealing The Hills
رجانکار: جمال بلوچ
کتاب نبشہ کار: جوزپاٸن پینے
ہما نِبشتانک کہ مردمءِ مارِشتانی گوما سیادی دارَنت گُڑا آ نبشانکانی وانگ ءِ وتٸ یک لِزت ءُ تامے۔ وہد ے تٸ دیمءَ اے رَنگیں نبشتانک گوازیت گُڑا چُش بیت کہ تو اے نبشانکانی تہا وتارا گند ئے۔ ترا انچُش گُمان بیت کہ نبشتہکار تٸ کِسّہءَ نویسگءَ اِنت۔
بَزگءُ واریں بازارے اَت۔ بازارءِ پُشتۓ نیمگءَ اَست اَت یک کوہ یے،آ کوہ یے نہ اَت بلکیں تو گُشت کن ۓ یک آدینک یے اَت کہ آٸی ءِ سرا بازارءِ جلواناکی چیر اَت
سُوسن ءُ جولی ہمے کوہءِ سرا نِشتگ ءُ وتٸ بازارءِ جلواناکی ءُ شُد ءُ بزّگی ءِ سرا گپ کنگا آں۔
منی بازارءِ پُشتہ ہم کوہ یے اَست ءُ من مُدام ہمے کوہءِ سرا نِنداں ءُ وتٸ بازار ءِ جلواناکیءِ نِدارگءَ کناں۔
اے کتاب تہنا منی بازارءِ اکس کَشّیءَ نہکنت بلکیں کُل بلوچءِ زمینءِ اکس یے وانوکانی دیمءَ ایر کَنت۔ آ اکسءِ تہا مارا شُد، بزّگی، گُلامی،واجہی،تاکت ءُ نِزوری گِندگا کیت۔
کتابءِ کِسہ گوں بازارءِ شُد ءُ گژنءَ بِندات بیت۔ شُد ءُ گُژنءِ سبب آ بازارءِ کول ماٸیننگ بِزاں کَہن جنی ءِ بندش بیت۔ یک روچے یک واجہ کارے کیت ءُ ہمے کول ماٸننگءَ زوریت ءُ مردماں پدا کارءُ روزگار رسیت۔ مردم یک رندے پدا چہ گلءَ بال بَنت ءُ ہما مردءِ منّت وار بنت۔ بازارءِ مردم بیچءِ نیّتءَ سرپد نبت بلئے ہمے بازارءِ دوٸیں جَنِکّوآں شر زانت کہ واجہ بیچ چی لوٹیت۔ واجہ بیچءَ کول ماٸیننگءِ ہمراٸیءَ وتی یک مَزنیں دوکانے ،بزاں سُپر مارکیٹے، پچ کنت۔ ءُ دومی نیمگا ہمۓ بازارءِ کوہاں ہم بہا زوریت۔
سوسن ءُ جولی بیچءِ لوٹ ءُ واہگاں مردمانی دیمءَ آرگ ءُ آٸیءِ اسلی دیمءِ پدّر کنگءَ بندات کننت۔ بلۓ مردم بیچءِ رَد گُشگءَ ہچ وڑا ساڑی نہ بَنت پرچہ کہ مردم وَ شُدیگ اَنت ءُ بیچ پہ مردماں رازق یے۔ بلئے سون ءُ جولیءَ چُش کہ کول کُتگ اَت کہ آ الم راستیءَ مردمانی دیمءَ کار اَنت گُڑا آہاں اوشتگءِ نام نزانت۔ آہانی جُہدءِ سپر بِندات ات۔ اے سپر پہ آہاں ارزانیں سپرے نہ ات۔ ہر دمکءُ کِشکءَ موت پہ سوسن ءُ جولیءَ ودارا اَت۔ بیچ روچے پَندلے سازیت کہ آہاں ہاموش بکنت، روچے زرءُ مالءِ لالچءَ دَنت ءُ روچے پہ آہاں وَرکیں کُچک رواں دنت۔ بلے بیچ ءِ اے وڑیں جُہد سوسنءُ جولیءِ ہمتءِ دیم ہچ نہ اَنت۔ آہاں سپر کنگی اِنت ءُ منزلءَ رسّگی اِنت۔
وہد گوازاں بیت ءُ آ جُنزاں بَنت۔ بازیں جُہدیءَ پد آ روچ کیت کہ وہدے ہرکسءَ سِنگ دستءَ بیت پہ واجہ بیچءَ۔۔
اے کتاب وانوکاں بازیں سرپدی دَنت۔ چُش کہ یک کبزہ گیرے وہدے یک سرڈگاریءِ سرا واجہی لوٹیت گُڑا آ یک برے لَسّ مہلوکءِ گوارا کیتءُ آہاں ہمے
گُشیت کہ من پہ شما اتکگ آں۔ واجہ کارءَ چہ جُستءُ زانتءَ سک تُرسیت۔ ہمے سبب اِنت کہ وہدے یک مردمے جُستے چِست کنت گُڑا واجہ وتٸ داشتگیں کُچّکاں ہما دمانا پہ آٸی رواں دَنت۔ زانت ءُ جُست واجہکارءِ بانزُلاں نزور کن اَنت۔ سوسن ءُ جولی پہ واجہ بیچءَ سر درد اتاں۔ پرچہ کہ آہاں جُست چِست کُت، زانتءُ سرپدی اَست اَت آہانی تہا۔
No comments:
Post a Comment