”دنزاں اوستے بال اتہ“
ساحر اسحاق
اصغر زہیرءِ گِدار ”دنزاں اوستے بال اتہ“ مۓ چاگردءِ راستیں اکسے۔
چُش ھچبر نہ بوتگ کہ من تا شپءِ سۓ بجا بِہ ننداں ءُ کتاب بواناں بلئے ۔۔۔!دوشی!۔۔۔
ھؤ دوشی ایں شپءِ ِدگہ وڑیں کسّہ ۓ۔ دوشی منءَ اصغر زہیرءَ رّد دات ءُ واب ئے شور دات۔.. تو بلکیں جیڑگاۓ کہ من ءُ اصغر زہیر یکجا بوتگ انت! اگاں اے وڈ اِنت گڑا منءَ بَکش کہ تو ردّۓ۔
منءُاصغر زہیر یکجا نبوتگ اِنت بلئے تو گُشت کن ئے کہ ما یکجا بوتگ اِنت۔ پرچہ کہ وتٸ گپءُ ھبرءُ ھئیالاں دومٸ مردمءَ سرکنگ ءِ واستہ اے المی نہ اِنت کہ تو آ مردمءِ کِرّءُنزیکءَ بیبۓ بلکیں یک نبشتہکاریءِ شررنگی ہمے چیزءِ تہا اِنت کہ آ وتٸ نبشتانکانی تہا وتارا پہ ترا سر کنت، گوں تو نِندیت، وتٸ کِسّہاں کاریت، وتارا درشان کنت، وتٸ سجاٸیں ہیالءُلیکاہاں تٸ دیمءَ ایر کنت ءُ ترا تٸ پجّارءَ گُشیت کہ تو کۓ ؟ تو چے کنگاۓ ءُ چی ترا کنگی انت۔
ہمۓ وڑ اَت۔ اصغرءَ منی کُوریں ءُ پَدمنتگیں چاگردءِ یک اکسے منی دیمءَ ایر کُتگ اَت ءُ من گوں ہمۓ اکسءَ انچُش دلگوش اِتاں کہ نزاناں اے شپ چوں شُت۔
شپ اَت، من اِتاں ءُ منی دستءَ کتاب اتءُ کتابءِ تہا اصغیرزہیر اَت ءُ دگہ منی چاگردءِ یک اکسے اَت۔ اکس پُرشّتگ اَت، چِلّ اَت مُوکّوانی تمبّکاں بَستگ اَت.. بلے انچش گمان بوھگءَ اَت کہ اکس ءِ ھیالداری نبوتگ اَت، ہمے سبب اَت کہ اکس دَنزان وتی وڈا کُتگ اَت۔ اگا کسۓءَ اے اکسءِ سینگارگءُ شودگءِ نیمگءَ جیڑت گڈا آ یا وَ کُشگ ءُ گار کنگ بوت یا وَ چَہ بازارءَ چہ دور تاچینگ بوت۔ ہمۓ تُرس ات کہ لہتیں سرپدیں مردم ہم ھاموش اَت۔
آ گُشگا اَت کہ ہمدان ءُ نودگیر ہما مردم اِتاں کہ آہاں ہمۓ چِلءُپرشتگیں اکسءِ ٹُکّرانی چینگءُ نزّارگءِ جہد کُت بلے۔۔۔۔۔۔۔۔۔
بلے آ چاگردءِ گُنگءُکوریں مردمانی دامءَ کَپت اَنت۔
No comments:
Post a Comment