گُزران

گُزران

رگام بلوچ

بلوچانی گوَرا یک کُهنّیں بتل یے هست " کوریں چمّاں ارس یے باز اِنت " ۔

بلوچ روچ ءِ مرچیگ ءَ داں اے بتل ءَ پہ پھر کارمرز کن انت بلے آیاں سرپد بوھگ لوٹیت کہ آ گوں اے بتل ءَ آؤکیں پدریچاں مزنیں کورچاتے ءَ دور دیئگ ءِ پُشت ءَ اَنت ۔

مئے پیشی مردُمانی یک مزنیں کّچ یے ءَ کہ کار کنگ تمبُل نہ بوت آیاں نِشت ءُ همے بتل جت ۔۔۔۔ میتگ ءِ ناهکّیانی هلاپ ءَ چار مردُم اوشتات گُڑا اِشاں همے هم باپرّینت اَنت ءُ بتل گُش کُت اَنت۔

" بِچار بلوچ ۔۔۔۔۔ من ءُ تو گریبیں مردُماں.... ٹکّر یے زمین ترا هست، کاه ءُ گلّہ یے کِش ءُ گزران ءَ بہ کن، شُکر گِر همے ٹُکّر زمین هُدا ءَ ترا داتگ، سکی جان کوریں چماں ارس یے باز اِنت"۔

بلوچ ءَ دومی روچ ءَ زمین ءَ ننگار کنگ بِنا کُت۔ بژن پہ کور ءِ لٹّ یے ءَ ۔

بلے بلوچ ءَ اے گپ بیهال کُتگ اَت کہ آئی پیرُک ءِ وهد ءَ چرے زمین ءَ مستریں زمین یے آئی ءِ بوتگ، آئی ءِ کِرّا آپ ءُ نان ءِ قحط سالی نہ بوتگ بلے پیرُک ءِ زمہ واری آں چہ وت ءَ یک کِر کنگ ءُ " کوریں چمّاں ارس یے بازیں " ءِ بٹاک جَنگ ءِ سوَب ءَ زمین ءِ ٹُکّر پچگرگ بوت، آپ ءُ نان ءِ هستانکی کمتِر بوهان بوت ۔

مرچی بلوچ سالاں رند پدا گُشگ ءَ اِنت کہ " کوریں چمّاں ارس یے باز اِنت " بلے آئی ءَ اے گِریٹ گیم پہمگ لوٹیت کہ چار واجہ سالاں سال ترا جُست نہ کنت ءُ اناگہ ءَ کئیت ترا اسکول یے بندیت ءُ دنت اے آئی ءِ جوانمردی ءُ تئ شاد بوهگ ءِ سهت نیئنت ۔ همے واجہ تئ دست ءِ نان ءَ پچ گِیپت ءُ پدا نان ءِ ٹُکّر یے ترا دنت اے آئی ءِ پچ دلِی ءُ دردواری نہ اِنت ۔ ترا چہ تئ ھرچیزّا پچ گِرگ ءُ پدا آئی ءِ یک بهرے ترا دیئگ " کوریں چم ءِ ارس یے ءِ بازی نہ اِنت " منی ءُ تئ بد بهتی اِنت ۔

بلوچ ترا سرپد بوھگ لوٹیت کہ کریڈیبلٹی کرائسس ءِ بوهگ ءِ سوَب ءَ چہ من ءُ تهنّا گُزران کنگ ءَ اِنت، مرچی تئ لوگ ءَ یک وهدے نان بیت تو گل بے کہ بوَرے چُکّاں " کوریں چمّاں ارس یے باز اِنت "، مرچی تئ وانندئیں زهگ کہ الکاپیں بستار ءِ سرکاری نوکری یے کرزیت آ سالانی سال سرکاری دپتراں دِهکّ ءَ وارت ءُ مایوس بیت لوگ ءَ نِندیت پدا واجہ یے کئیت چار وش گپّی کنت ءُ تئ چُک ءَ چوکیداری نوکری یے دنت تو پدا گُشے کہ " کوریں چمّاں ارس یے باز اِنت " ۔

بلوچ جان ترا سرپد بوھگ لوٹیت کہ تئ گوما مزنیں لئیب یے بوھگ ءَ اِنت، تئ هنداں کریڈیبلٹی کرائسس آرگ بوتگ تہ تو کسانُکیں چیزّے ءَ گل بہ بئے ۔

بلے داں کدی؟ 

بلوچ یات بِدار مرچی کہ تو ھمے نوکری، نانی ٹُکّر ءَ کبول کنئے ءُ پدا بتل ءَ جن یے گُڑا تئ چُکّاں پہ ھمے ٹُکّر ءِ گُزران هم پشت نہ کپیت ۔

بلوچ جان! تو کدی گُشے؟ 

" کوریں چمّاں ارس یے باز نہ اِنت، چم کہ ھست گُڑا ارس هم الکاپ ءَ لوٹیت "۔