منی نزّ ءَ آزمانک

 منی نزّ ءَ آزمانک

اے آر داد

آزمانک چی یے؟ چوں نبشتہ بیت یاآئیءِ چینچو کارِست بنت پہ آزمانکءَ مرچی اے پوچیں جُست اَنت۔ مرچیگیں آزمانک وابےءِ دروشمءَ اِنت ہمے رنگءَ واب چہ درءُ سیمسرءُ پاساں آزات اِنت ہمے رنگءَ مرچیگیں آزمانک اِنت۔

اگاں توبہ نندئے اے بہ شوھازئے کہ ایشیءِ تہا کجام کلچرءِ وشبومان،چونیں ندارگانی تہاسازگ بوتگ، کارِستانی زمین چی اِنت،تہ آزمانک بے رنگ بیتءُ ترادست نہ دنت۔ مرچی بنگیجءِ ھیال آسربوتگ مرچی آزمانک کجاچہ اوں جنزیتءُ بے چڑکہی آسربیت۔

اے دگہ گپّے کہ بلوچی دنیگہ چرے میلاںسرپدنہ اِنت آئیءِ آزمانک نویس یکبرے نندیت ھمے جیڑیت کہ قصّہءَ چہ کجا بِنا بکناںءُ کجاآسر،ھمے گِروچیلءِ تہءَ آوتی ازمی ہَستیءَ ببادنتءُ بیرگءَ انچیں چیزے نبیسیت کہ بیدئے ’’ حالے ‘‘ءَ دگہ جاھے گپت نہ کنتءُ ایشیءَ سوہویں وانوک زاننت کہ حالءُ آزمانکءِ نیامءَ دروگءُ راستءِ تپاوتے ہست، بلوچی آزمانک نویسانی تہءَ چیزے انچیں سر ہَست کہ آہاں نوکیں تبءُ میلانی پدایکءُ دوآزمانک نبشتگ کہ چہ بلوچیءِ بنداتی آزمانکاں جتائیں رہبندےءَ اَنت۔

اے گپّ دلگوشش کرزیت کہ نوکیں تبءُ میلانی بزانت تکنیک نہ اِنت اگاں گپّ تکنیکءِ بہ بیت تہ زیکّیں آزمانکءِ تہءَ اوں مونولاگءُ خیال ریچءِ برمشے درابیت بلے زیکّیں آزمانک نویسءَ ھمے وس کرتگ کہ وتی آزمانکءِ تہءَ انچیں قصّہے بہ سازیت یا ھماعکسءَ بہ کشّیت کہ چاگردءِ مُجاں اندیم بیتگ یاآئیءِ وانوک سرکارءِ وزیرو گزیراں پٹّ و لعنت بہ کنت یاگیشیں اوگام (نعرہ) بہ جنت، مرچی سرجمیں زندءِ فلسفہءَ دگہ رنگے گپتگ زندگیں زبانانی تہءَ ھزار بیل وآلاڑاتکگ ،تب ومیلانی پجّیءَ درشانءِ اوں ھزارکرامات پیش دارگ بوتگءُ مروچی نہ ایوکالبزچہ وتی زگریں بزانتءَ دیمترشُتگ، بلکیں ساچشت ھزارمعناءِ تہءَ بھروبانگ بوتگءُ اگاں بچارئے تہ نمیران اوں ھما لبزانک بوتگ کہ وتی زگریں بزانتءَ دیمترشُتگ اگاں نبشتہ کارنبیسگءِ وہدءَ وتی وانوکءِ ھیالءَ بہ زیریتءُ دیما بہ جنزیت تہ آ چیزءَ نبشتہ کت نہ کنت کہ آئیءِ دلءَ پیچ و تاب ورگااِنت

 

ما چوکہ انچیں زبانےءَ نبشتہ کنئگاایں کہ مرچیگیں لبزانکی ردوم شُونزبستگیں آپےءِ بزانتءَ ظاہراِنت نوکیں چیزےءِ نبیسگ یکبرے گران کپیت ، ہزار ایرادءُ زاہ ورگ کپیت بلے چہ اے گپّءَ دل کسان کنئگی نہ اِنت ہرزبانءِ سرا بنگیجی روچاں اے ہوپ کپتگ، بلے بایداِنت ایوک اے ھیالءَ گوں نبشتہ کنئگ مہ بیت کہ اے درشان رنگ پلانیءَ دوست بیت یا پلاں پارٹی ءِ مردم چہ تونہ وش بنت ، بلکیں ھمائیءَ بہ نویس کہ آئیءِ ہمرائیءِ ھمگرنچی گوں تو چی اِنت؟ یا ھمادردگوں تو چینچو سیالی کنت؟ چوھم نہ اِنت کہ سرجمیں آزمانک ندکارءِ سرگوستے بہ بیت، جوانیں ساچشت سرانی قربانیءَ لوٹیت،داں تو نبیسگءُ جیڑگءِ دراجیں پندےءَ نہ گْوزئے،ساچشتءِدردءَ نہ سُچ ئے نمیرانیں چیزنبشتہ کت نہ کن ئے۔

آزمانکءِ تہءَ نوکیں کتہ کاری کنئگءُ جتائیں گالوارےءِ بن ھِشتءِ ایر کنئگ عمرءِ مزءَ لوٹیت ،اے رنگیں کمٹمنٹ بلوچیءِ تہءَ بازکم گندگاکئیت۔ مرچی ردانکءِ جندوت ٹوہیں جُستے کہ ایشیءِ دودءُ رھبندچی اَنت؟ ایشیءِ بُنزہ اَچ فارسیءَ درکیت یا مرچیگیں اردوءِ رجانک کرتگیں رنگ اِنت کہ بوھیریں واجہ اوں ایشیءِ نبیسگءَ عیئبے نہ زاننت یا ھمے رنگ بہ بیت کہ سیدءَ وتی ردانکی ساچشتانی تہءَ سازاِتگ کہ آئیءِ تہءَ پہ وتی درشانیءَ نوکیں لبزءُ ٹرم اوں ا َڑکتگ ۔ مرچی اے گپّ ءَ کسّ ردکت نہ کنت کہ بلوچیءَ نہ ایوکاچہ لچہی بستارءَ اردوءَ رنگ زُرتگ بلکیں چہ ردانکءَ اوں اثر منداِنت

 

اے تچکیں گپّے کہ پہ نبشتہ کنئگءَ وانگ ھژدری اِنت بلوچیءِ تہءَ چوشیں لبزانک نیست کہ آمرچیگیں نبیسوکءِ تُنّءَ بہ پروشیت یا آئیءِ رھشونیءَ بہ کنت۔ آتچکءَ اردوءَ دست جنتءُ وانیت چریشیءَ سھرااِنت کہ آچہ بازیں چیزاں رنگ زیریتءُ ھمے درآمدیں لبزانکی وانگءِ نیمون انت کہ یک نیمگے ءَ نوکیں فکرءُ تکنیک نبیسگ بؤگءَ انت تہ دومی نیمگءَ بلوچی وتی زگر یں دروشم ءَ رولگءَ انت۔

داں ردانک ءِ زبانءِ جیڑھ نہ گیشیت آئیءِ رسم ءُ راجدپترءِ سما ودی نہ بیت آزمانک ءِ تہءَ زبانءِ نوکیں کتہ کاری کنئگ یا جتائیں رنگےءِ کشّگ دائمی جستے ءُ پسّوے نہ بیت۔

اے جنجال ایوک نہ پہ ردانکءَ انت بلکیں لچہی بستارءَ ھم ماانچو بیگواھیں کہ اگاں ماوتی نامانی نویسگ ءَ بے ھیال بہ کنیں تہ زانگ نہ بیت کہ اے ساچشت ءِ ھُدا بند کئے اِنت؟ِ

ماں آزمانکءِ تہءَ نوکیں درشانی یے ودی کنئگءَ زبانءِ ڈُبّہ مستر انت ایوک تکنیک مزنیں چیزے نہ اِنت داں آئیءِ تہءَ جوانیں نکانے نہ بیت ءُ پہ جوانیں نکانءِ نمیران کنئگءَ زبانءِ یکتائی ھژردی اِنت۔