سھراب اے منی دومی نمدی اِنت

 سھراب اے منی دومی نمدی اِنت

              شاہ ابن شین

یک ھزّامے مئے سنگتے نادراہ اَت ما بلوچی ٹکّ ءُ ٹاک ءَ دلمانگ اتیں بلے لھتیں ھمبراھانی گشگ ءِ پد ءَ مئے سر مُلّایے ءِ اوتاگ ءَ کپت

دُرس پیسر اتاں ءُ من گڈّ سرا .من وھدے در ءَ سر کش اِت داں آدینکے ءَ را زمزیلے پتاتگ ءُ آئی ءِ سرا سنسکرت گال 'نِــروان' گوں زاپران نویس اتگ ات منی پادے تہ ءَ ءُ پادے ڈنّ ءَ من واتر وتی پیسری جاگہ ءَ اتک ءُ اوشتاتاں

مُلّا ءِ مپتین اتاں گڈّ سرا مئے سنگت بلوچی درماناں دراہ کت

گشگ ءِ مکسد ایش اِنت کہ باز براں لھتیں چیزانی تھنا نام ءُ بٹاک وش اَنت بے سنچیں رھشونی ءِ گوات ءَ مدام واد مان اے ھوا اگاں دل ءُ جاناں یا چمّ ءُ دپاں بہ لگّ ایت سورگ پہ گورے ءُ سُوری پہ گورے 

پنجگور ءَ گوارَگو ءَ کوھے ءِ سرا کلاتے ءِ چیدگ ھست اَنت یک شپے ما ودارے ءِ نیمون ءَ ھمے کلات بُنجل کت منی دیم زِربار ءَ ات دُور یک رژنی شھمے پدّر اَت ما ھمائی ءَ دلگوش اتیں

بتلے ءَ مارا گیروشگ کت کہ " رَہ پہ پاد ءُ گام، اسپ پہ سنج ءُ لگام" من دست پنچ تیری ءِ نیمگ ءَ بُرت مرد ءَ اشتاپ ءَ درھبات کت کہ کولواہ ءِ ڈاک ءَ انگت ھپتار ءُ مزار ھست.

من پنچ تیری ایر کت ءُ سرانوئیں گلشیر گلائیش کت 

وش اتک ءِ پسّہ ءَ گشگ ءَ لگّ اِت اگاں کسے بہ گُش ایت ملک نوں نزور اِنت واجہ ءُ آئی ءِ لشکر ءِ سپاھیگ بے زرّی ءَ دنیا ءِ مستریں النگاں درنگ اَنت وَ راستے بلے کسے بہ گش ایت پمیشکا پِرّک اش آزمان ءَ نہ گرد اَنت گڑا گپ اے پچ ریچ ایت کہ دروگے 

اے دروگ ءِ بندوک ءِ بتل " گندہ لڑیں بانکلینک پُل نہ بیت کوسگ بیت" ءِ وڑا اِنت اے ھوار کپتگین یا زور جاگہ داتگین ھما زانگ شودیں گِلماش اَنت کہ وتی گناہ ءَ گور کن اَنت کہ دُمب ء آھوگ بُرّگی اِنت وتی کِشکانی ھالاں مدام گوں وت کن اِت کہ واجہ ءِ یار مارگیر اَنت ءُ مارگیر ءِ اجل مار اِنت. 

سھراب ! سرانوئیں گُلشیر ءَ سنگتے ءِ نمدی گون اَنت من چہ سنگت ءَ سارتر ءِ گلدار ءِ ھما بھر لوٹ اتگ ات آئی ءِ تہ ءَ سارتر ءَ ھمے گپ گیشینتگ کہ مئے کش ءُ گور ءِ لھتیں مردم پہ  ما چو دوزہ ءَ اَنت. سارتر ءَ گشتگ ات" من اے گپ اے مانا ءَ جتگ وھدے انسان ودی بیت آ لھتے انچیں جاورانی زندانی بیت کہ چرا زندان ءَ درآھگ ءِ ھچ راہ ءُ رھبند نہ بیت.  تو یک ازگاریں مردمے ءِ یا الجیرین ءِ یا ڈاکٹر ءُ امریکہ ءِ جاھمنندیں مردمے ءِ لوگ ءَ ودی بہ بئے گڑا پہ تو یک تیار ءُ ساجوئیں آکبتے پیسرا ایر اِنت اے آکبت ءُ باندات پر تو دگراں گچین کتگ تو اگاں پوریا گرے ءِ چُک ئے گڑا یک راجمانی رھبندے ترا مجبور کنت کہ شھر ءَ برو کارجاھانی مشین تئی ودار ءَ اَنت" سھراب اے دُرسیں یک زوریں ءُ وتساچیں راجمانی رھبندے ءِ دروشم ءَ تئی ءُ منی سرا توک کنگ بوتگ اَنت کہ تو اگاں ڈاکٹرے ءِ چک ئے ترا ڈاکٹرے  بوھگی اِنت ناھدایے ءِ چک ئے ترا ناھدایے بوھگی اِنت تو سرمچارے ءِ چُکّ ئے ترا سرمچارے بوھگی اِنت. 

نمدی ءِ بز تاک ءَ کلاچ نویس اتگ اَت

کلاچ ءِ منی گُڈّی سپر اَت ما شے آنی ھلک ءَ شوانگے ءَ دوچار کپتیں آ یک پادے ءَ لنگ اَت بلے انگت گشاد گامے ات انچو گام ئےِ گشاد اتاں انچو گپ ءُ ھوش ءَ بلد کارے ات . ما سر پہ رند یک نوانیں ساھگے ءَ شتیں آئی ءَ وتی چادر پچ کت چادر ءَ دو  نان ءُ چنکے ناہ مان اَت ما کہ مڑا کت گڑا پہ ما پنیرئےِ جوڑ کت  

راہ ءُ درانی بابت ءَ تران ءَ اَت کہ "اد ءَ درآمدانی پد زوت پجّارگ بنت بلے اگاں وتیگے وتی سواساں چپّی پاد ءَ بہ کنت گڑا مردم رد وارت وتیگانی چپّیں پد ھچبر پچّارگ نہ بنت"

سھراب بابا ءَ سلام کن ءُ بگش بلوچی ھما بتل کہ نیست کلیر ءَ گوں کونر ءَ سیادی ھمیشی ءَ یکبرے پدا بچار

تئی ناکو کمبر مبارک چہ سنگتے ءِ دل ءَ ...