من وَ بس گپ کناں!

من وَ بس گپ کناں!    

                                رگام بلوچ

مردُم بے سُد اَنت ۔۔۔۔۔ آیاں زانت نیست ۔۔۔۔ آ نابزانت آں ۔۔۔۔۔۔ مُبشّر ءُ تبشر آں تُرسینتگ اَنت ۔ ھمے تُرس ءِ سوَب ءَ ناں آ الکاپ ءَ کارے کُت کناں ناں نوکیں چیزے چکّاس اِت کناں ۔۔۔۔ بس باریں چُنت سال کُھنّیں زانداب ءَ گوں هرکس زندگی کنگ ءَ اِنت ۔۔۔۔۔ سبر سبر زندگی کنگ ءَ نہ ایں زندگی ءَ دِکّا دیئگ ءَ اِنت ۔ پدا آیانی گندگ ءَ چہ ترا بہ اے سماہ نہ بیت کہ مرد بیزار انت یا دمبُرتگ یا باز چیزّ اِش دل ءَ ءُ گُشتے نکاں ۔۔۔۔ اے مردم اندر ءَ رمیزاں وارتگ انت ۔۔۔ چہ کُهنّیں راهبنداں بیزاراں بلے چے بُگُش اَنت؟ من پیسر ءَ گُشت ناں مُبشر ءُ ۔۔۔۔۔ تبشّر!   

مردُم منی سر ءَ زھر اَنت کہ من آیاں هبادت کنگ ءَ مکن کناں ۔۔۔۔ مُبشّر ءُ تبشر من ءَ شیتان ءِ دستِ راست گُشاں ۔۔۔۔ ھاھاھا من ءَ آیانی اے گپ ءِ سر ءَ سک کندگ کیت اسل ءَ مسترِیں شیتان هما اَنت ۔ شیتیان ءِ کار دومی مردُم ءِ هرچ کار ءِ تہا وتی دست ءِ مان کنگ اِنت۔ بئیت باریں کسے اے بُگشیت کہ من آئی ءِ کارے ءَ دست مان کُتگ، یا کسے شِزار کُتگ!    

ناں من شپانی نِسپ ءَ کس یے ءِ گِس ءِ دروازگ ٹُک اِتگ ءُ نہکہ روچے ءِ سر ءَ داشتگ ءُ وتی لیکہ گوشدارینتگ اَنت۔   

من وَ بس گپ کناں ۔۔۔۔۔ ھمایانی گوما کہ منی گوشدارگ ءَ ساڑی اَنت ۔۔۔۔ ھمایانی گوما کہ چیزے سِکّگ لوٹاں، چہ کُھنّیں دُگنیا ءَ در کپگ لوٹاں، نوکیں زندابے درچِنگ لوٹاں، گوں وهد ءَ همگام بوهگ لوٹاں ۔۔۔۔۔ ھؤ ۔۔۔۔ من بس ھمیشاں دست گِراں بلے دیمتِر ءَ آ وتی سپر ءَ وت جناں ۔  

آیاں چوں ھبادت کنگی ایں، چوں وتی جنیانی گوما وپت ءُ واب کنگی ایں، کُجام کار کنگی ایں ءُ کُجام نہ کنگی ایں، اے درُستیں چیزّانی پیسلہاں آ وت زوراں۔ من کسّی دست ءَ نہ گِراں ءُ گام پہ گام شون اش نہ دیاں۔۔۔۔ آیانی شون دیئوک ھُدا اِنت، آئی ءِ ساچشتاں، ابرم اِنت، جنگل ءِ مهلوک اَنت۔۔۔۔ تو وت بہ جیڑ جِنگُل ءَ چے سوک مان کہ بانگواه ءَ وتی چوریگانی واست ءَ وردن چِنت ءُ کاریت؟ کُچِک ءَ چے درد مان کہ کسے آئی ءِ گُلّواں دست بہ جنت آ دِرّیت اِش ءُ دور اِش دنت؟ 

روچ پرچا 24 کلاک ءَ رند چہ رودرتک ءَ در کیت ءُ پدا رونِشت ءَ پرچا ایر بُکّیت؟ زِر پرچا چول جنت؟ زِر ءَ پرچا دُگنیا ءِ مهلوک وتی تہ ءَ جاگہ داتگ؟ سال 12 ماہ پرچا مٹ کنٹ؟ گوات پرچا درچکانی تاکاں ریچیت ءُ درچک پرچا دوبر تاک جن اَنت؟ گوات پرچا درچکاں ویران کنت ءُ پدا زندگ بوهگ ءِ سِکین ءَ پرچا دنت؟ 

اے درئیں ساچشت، اِشانی تب ءُ کار هُدا ءِ ساچشت آں کہ بنی آدم ءَ سِکّارینگ ءَ اَنت ۔۔۔۔ آیاں نوک بوھگ ءِ راه ءَ پیشدارگ ءَ اَنت ۔۔۔۔ بلے من وَ بس گپ کناں!   

مُبشر ءُ تبشرانی دل ءَ زندگی ءِ هرچ تک ءَ مردُماں آیانی سوجانی پکار اِنت۔۔۔۔۔ بلے ھُدا وَ اے وڑ نگُشیت ۔۔۔۔ تو ابرم ءَ سئیل کاں ۔۔۔ روچ بھ ماہ ءِ کار ءَ کار نہ داریت، بھ نہ گُشیت ئے کہ منی وڑا زمین ءَ توّاپ کن، نہ گُشیت ئے کہ تو رد ئے ۔۔۔۔ ھمے وڑ ءَ ماہ ھم ھر وھد تھنا اِنت، بھ کسّی زنگ ءَ نہ جنت، وھدے روچ آهی ءَ پچیں آزمان ءَ گار کنت آ بھ گلگ نہ کنت ۔۔۔۔۔ برے برے استال استالے آھی ءِ نزّیک ءَ کیت ۔۔۔۔ بہ گندئے استال گوں ماہ ءَ پلرٹ کنگ ءَ بہ بیت بلے ماہ زاناں دو ھمینچو گیش پلرٹے پمیشکہ بھ استال ءَ پہ دائمی وتی کِرّا نئیلیت ۔۔۔۔ استالاں مٹ کنت، وتی تام ءَ مٹ کنت بلے تو زان ئے؟ آ گُمراه بھ نہ بیت۔۔۔۔ وتی زمہواریاں بھ بیھال نہ بیت۔

بلے من وَ بس گپ کناں ۔۔۔۔۔ مردُماں هُدا ءِ ساچشتانی وڑ ءَ زندگ بوهگ ءِ شون ءَ دیاں ۔۔۔۔ من بھ کسّی گُٹّ ءَ کارچ نہ داشتگ کہ " مِرے دِرے منی گپ ءَ زور " من وَ زور منّارینگ ءِ هلاپ آں پرچا کہ ھُدا اے چیزّ ءِ هِلاپ اِنت، ابرم اے چیزّ ءِ هِلاپ اِنت۔

تو بھ دیستگ کہ ماہ ءَ روچ ءِ سانکل کُتگ کہ " منی وڑ ءَ بوشت، تو رد کنگ ءَ ئے۔" اِنّاں ناں؟ ۔۔۔۔۔ تو بھ دیستگ کہ استالاں روچ گیرا کُتگ ءُ پُرس اِتگ " تو پرچا مارا چرے مردُماں چیر دیئے ءُ وت ءَ زاهر کنے" اِناں ناں؟ 

تو بھ دیستگ کہ آسشاناں ھور ءِ گوما گِلگ کُتگ کہ " تو مئے جزبگاں چیا آپ کنگ ءَ ئے؟ مارا چیا توسگ ءَ ئے؟ " اِناں ناں؟ 

بلے همے کہ من ءَ شیتان گُشاں ءُ مردُماں منی گوَر ءَ آیگ ءَ مکن کناں بلے وت سجئیں روچ دِگر ءِ کار ءَ دست مان کناں کُکّار کناں، مردُمانی گُٹ ءَ کارچ دیئنت کہ راستیں راہ ھمیشیں کہ ما روگ ءَ ایں، آ دگہ درا گُمراہ اَنت، شیتان اَنت۔

 مردُمانی وپسگ ءُ پادآیگ ءَ بِگر داں جنین ءِ گوما وپت ءُ وابی ءِ راستیں وڑ کُجام اِنت۔۔۔ اے سوج دیئنت! 

وپت ءُ وابی ءِ سر ءَ من هم گپ کُتگ بلے من نہ گُشتگ کہ اے راہ ِ راست اِنت، من اے گُشتک کہ اے نوکیں رنگے، لزّت گیشتِر رَسیت۔۔۔ من مردُم بھ نہ گُشتگ اَنت کہ اگاں جن ءِ گوما وپت ءُ واب بوهگ ءِ وهد ءَ جنین ءَ آئی ءِاوپار ءَ گیش لِزّت رست ءُ آ آواز بدنت بِزاں  بدکارے۔۔۔۔۔ چیا کہ شرّیں ءُ هیاداریں زال هاموشی ءَ گوں وپت ءُ واب کن اَنت۔۔۔۔۔۔ من بھ نہ گُشتگ کہ وپت ءُ واب ءِ وهد ءَ بتّی آں کُش ئے کہ اگاں جن ءُ مرد ءَ یک دومی ءَ برهنّگی ءَ بہ گنداں بِزاں دوئینانی آپ کپت ءُ چُک بے شرم بنت۔

من وَ بس گُشاں کہ اگاں جنین وپت ءُ وابی ءِ وهد ءَ اناگہ ءَ ترا زوراں گوں امبازاں کنت، اے مہ جیڑ کہ آ مست اِنت ءُ اے وهم ءَ مہ کپ کہ اے نو دگرے ءِ کِّرا وتی دیما سیاه کنت،  اگاں آ ترا گُشیت " کمّو تینز تِر بکن" گُڑا اے مہ جیڑ کہ جنین نو بے لج اِنت، آپ اِش کپتگ۔۔۔۔ چیا کہ آ بس وتی ھّک ءَ گِرگ ءَ اِنت، توئے مردین ءَ چہ گِرگ ءَ اِنت ۔۔۔۔۔ھما ھّک کہ ھُدا ءَ آھی ءَ داتگ۔۔۔۔۔ ابرم ءَ داتگ۔

اگاں آ بُگُشیت " منی مزہ پورا نہ بوت" گُڑا بائدیں تو مہ جیڑے کہ آ سک مستیں کہ انگت وپت ءُ واب لوٹیت ۔۔۔۔۔۔ آ وَ توئے مردین ءَ چہ گیشیں وپت ءُ واب لوٹگ ءَ اِنت۔۔۔۔ ھزمت لوٹگ ءَ اِنت ۔۔۔۔۔۔ بلے تو آھی ءَ زاه ءُ بد کن ئے کہ اے مستیں، بوت کنت نو یارے ھم بہ داریت۔

من وَ بس گپ کناں کہ مردُم اے چیزّاں مکن اَنت، همے گپّانی پُشت ءَ مردُم من ءَ بهتام جن اَنت، لپنگا ءُ گُمراه گُشاں!