ساجد حسین، یوسف عزیز مگسی ءِ کاروان ءِ راھشون

ساجد حسین، یوسف عزیز مگسی ءِ کاروان ءِ راھشون

جاوید بلوچ

بلوچاں گُشتگ "کُچک وک ایت ءُ کاروان وتی راہ ءَ روان کنت" ۔ بلوچستان ءِ بد بھتی ھمیش انت کہ ادا کُچک ایوک نہ وَکیت بلکیں ادا اے ھڑکّی پدگران داں کاروان ءَ گٹ نہ کنت نہ ترْیت۔ ساجد حسین یوسف عزیز مگسی ءِ کاروان ءِ ھما راھشون ات کہ آئی ءَ ہزاراں جنجال، بے کساس بندش، بیم ءُ بیھاراں ابید ھم کاروان ءِ اھوالکاری اوشت آماچ بوھگ ءَ نہ اِشت۔ چیاکہ آئی ءَ زانتگ ات کہ اے انچیں پِڑے کہ سامراجیں پرھنگیاں کہ سک توان ءُ زوراک ات انت آیاں داشت نہ کُت۔ گواستانک ءِ فرعونیں بادشاہ ءُ سردار، جرنیل ءُ کماندار کس ءَ انسانی مارشتانی درشانی ءِ سر ءَ بندش جت نہ کُت گڑا یک وامداریں ءُ بے واکیں سرکارے چون اے کاروان ءَ داشت کنت؟ ھو چو کُچک ئیگ ءَ وَک اِت کنت بلے کاروان چہ اے وکگ ءَ نہ اوشتیت۔

بلے اے کُچک زانت کہ اگاں دروگ ءَ را کمو گیشتر دیم ءَ زندگ دارگی انت گڑا ایوک کاروان ءِ سر ءَ وکگی نہ انت بلکیں آئی ءِ رند پداں بوھگی انت ءُ گِرگی انت۔ بس اے کُچک ءَ انچش کُت ءُ یورپ ءَ ھم یوسف عزیز مگسی ءِ کاروان ءِ پداں گران ھمودءَ شُت۔ بلے داں لبزانی سپر ھست، توار اِش کُنگ بنت ءُ مارشتانی یکے ءَ داں دومی ءَ سر بوھگ ءِ داب وڑے ناں وڑے ھست بیت بزاں اے کاروان دیم ءَ روگ ءَ انت۔ مردم مٹ بنت۔ رنگ ءُ چھرگ بدل بنت بلے کاروان دیم ءَ روان کنت۔ 

 ھژدہ سد ءُ ھشتاد ءُ ھشت ءَ کہ زور گپتگیں انگریزاں بلوچستان ءَ اولی بر ءَ پہ وتی سیت ءُ نپ ءَ پرنٹگ پریس ءِ رزا دات۔ گڑا آئی ءِ تہ ءَ مستریں شرط ءُ شرائط ھمیش ات انت کہ اے تاک ءِ تہ ءَ بلوچستان ءِ بابت ءَ ھچ نبشتہ نہ بیت۔ ایوک انگریز سرکار ءِ گپ ءُ آیانی سرکاری مٹ ءُ بدلی ءِ ھال ھوار بنت۔ بلے ھما وھد ءَ ھم، بلکیں آ وھد ءَ چہ باز پیسر بلوچانی گور ءَ اھوالکاری ءِ یک جوانیں راھبندے ھست ات۔ ھردیں یک بلوچے گوں دومی ءَ دوچار کپت آیاں ھال ھوال ءِ دروشم ءَ وتی جند ءِ، وتی کش ءُ گور ءِ، مولم ءُ جنگانی، مرگ ءُ آروس ءُ دگہ درستیں ھال یکے دومی ءَ دات انت۔ ءُ اگاں کموکیں چماں بند بکنت ءُ بنی آدم بہ جیڑ ایت ھم کہ کدی پہ زور اھوالکاری دارگ بیت؟  انسانی ھئیالانی ءُ مارشتانی درشانی کدی پہ زور دارگ بیت؟ اے یک ابرمی کارے کہ وھدے بنی آدم رنج ایت ءُ ملور بیت، یا پُرسیگ ءُ دردیگ بیت۔ ستھر تو آئی ءِ گریوگ ءِ سر ءَ بندش بہ جن ئے بلے آئی ءِ دیم، آئی ءِ ھبر ءُ آئی ءِ کش ءُ کر ءِ چاگرد وت ھما رنج ءُ درداں بیان کنت۔ پمشکہ اے کاروان کہ ساجد حسین اشیی ءِ بھر ات ءُ راھشونی ءَ کنگ ءَ ات۔ اے ھچبر ھلاس نہ بیت۔

مرچیگیں سرمایہ دارانہ وھد ءِ زردار ءُ کاروباری سرکار ءُ آیانی کارندھاں باز جھد کُتگ کہ اے پڑ ءَ کمرشلائیز بکن انت۔ یک انچیں نامے اشیی ءَ بہ دئینت کہ اے ایوک ھالانی وانگ ءِ ازمکاری یے زانگ بہ بیت ءُ ھما ھال کہ آ وت لوٹ انت۔ سرکارانی واھگ ءُ واھشت ءِ ھال بلے چوش نہ بیت۔ ساجد حسین ءَ اے وَ زانتگ ات ءُ اے پڑ ءَ اتکگ ات کہ آ جھان ءِ بیم ناک تریں دمگ ءَ اھوالکاری کنگ ءَ انت کہ ادا ناں ایوک بلوچ اھوالکارے بوھگ بزاں وتی ساہ ءُ سر ءَ سرگوزگ انت بلکیں درکومے ھم وھدے بلوچ ءِ گپ ءَ جنت آ ھم بزگ کنگ بیت۔ بلے آئی ءَ زانت کہ اگاں من اے کاراں مکن آں گڑا دگہ یکے کئیت ءُ پدا ھمے کاراں بنا کنت بلے آ وھداں داں وھد باز گوزیت۔ ساجد یک رپورٹرے، یا ھال نبشتہ کنوکے نہ ات بلکیں یک جرنلسٹے ات۔ یک اھوالکارے۔ پمیشکہ من آئی ءَ یوسف عزیز مگسی ءِ کاروان ءِ یک راھشونے گُشت۔

اھوالکار بوھگ ءِ زمہ واری سک باز انت۔ پمیشکہ ساجد ءَ کدّ ءِ وت جھد کُت کہ آ سرجمیں زمہ واریاں پیلو بہ کنت۔ پدا مئے وڑیں چاگرداں و چد ءُ گیشتر کہ یکے درستیں کار انگت پشت کپتگ ءُ ایر انت ءُ دومی ھرکس چہ ترا امیت داریت کہ تو پرچا ھچ کنگ ءَ نہ ئے؟ ادا اگاں تو ازمکارے ئے گڑا گُشت کن ئے ءُ وت ءَ "روم ءِ نیرو" ءِ وڑ ءَ کُت کن ئے کہ منی کار و ازمکاری انت۔ اگاں تو وت ءَ لبزانک ءِ مردمے کُتگ گڑا پدا ھم تو گُشت کن ئے کہ من و اھوالکارے و نہ آں کہ ھر سرھال ءِ سر ءَ نبشتہ بکن آں۔ اے وَ اھوالکارانی کار انت۔ ھمے وڑ سیاسی چست ءُ ایراں بہ گِر داں چاگردی، ھرکس وتی سرکل ءَ وت ءَ چہ ھر وڑیں شگان ءُ گپاں پھریز ات کنت بلے اے اھوالکاری انچیں پڑے کہ ترا وتی دیم ءِ چیر دئیگ ءَ ھچ موہ ءُ گنجائش نہ رسیت۔ 

برے انچیں وھد ھم کیت کہ تو وتی زمہ واری ءُ ھک ءِ میان ءَ اوشتوک بہ ئے ءُ پہ ترا پیسلہ گران بیت کہ کجام راہ ءَ برو ئے؟ اھوالکاری زمہ واری ترا تئی چمانی دیم ءَ لوگ ءِ بُن گرگ، یا افریکہ ءِ سیاہ ڈنے ءَ یک جون واریں مرگے ءِ پنجگ ءَ گوں شُدیگیں زھگے ءِ چمانی کشگ ءُ ورگ ءِ وھد ءَ ترا چکاس ایت کہ تو جون واریں مُرگ ءَ بال دئے یا آئی ءِ اکس ءَ گِر ئے۔ تو بیگوائیں مردماں یک یک یک ءَ ھساب کن ئے ءُ آیانی ناماں جھان ءِ مزنیں ادارگ ءُ آمد گِساں برئے ءُ سر کن ئے یا ایوک آیانی بیگوائی ءِ ھال ءَ شنگ کن ئے۔ تو وتی زبان ءَ یک نبشتھی راھبندے دئے یا ناں سر ءِ وت ایوک ننشتہ کن ئے ءُ دیم ءَ روان کن ئے۔۔۔۔۔

اھوالکاری ءِ اے زمہ واری ترا باز جاہ ءَ انچو اڑین انت کہ تو وتی اھوالکار بوھگ ءُ انسانی ھکّانی ایکٹویسٹ بوھگ یا اھوال ءُ لبزانک ءِ مردم بوھگ یا چاگردی ءُ سیاسی مردمے بوھگ ءُ اکس گر ءُ ھال وانوکیں ازمکارے بوھگ ءِ تہ ءَ تپاوت کُت نہ کن ئے۔ ترا تئی زمہ واری روایتی صحافت کہ آئی ءِ تہ ءَ تئی روتاک، تاک، نبشتانک، ریڈیو ءُ ٹیلی وژن ءِ تہ ءَ کار کنگ ءَ پرماینت۔ ءُ غیر روایتی صحافت چہ اشانی (تاک، ریڈیو، ٹی وی ءُ پرنٹ ءُ الیکٹرانک) ءِ آئگءَ پیسر ءِ بوتگیں درستیں دابانی تہ ءَ کار کنگ ءِ سکین ءَ دنت۔ ءُ نوکیں دھر ءِ ڈیجیٹل میڈیا ترا ٹیکنالوجی ءَ گوں ھمراداری کنگ ءِ ءُ زانگ ءَ تئی زمہ داری گُشیت۔ پمشکہ ساجد ءِ کاراں بہ چار گڑا تو گند ئے کہ ساجد ءَ وتی اھوالکار ءُ جرنلسٹ بوھگ ءِ زمہ واری ءَ سرجم ءَ وپا کنگ ءُ پیلو کنگ ءِ داں گُڈی ساہت ءَ جھد کُت۔ آ پہ چاگرد ءِ سکین دئیگ ءَ ایڈیٹورئیل تاکے ات۔ یک سکین دئیوکیں راھشونے ات۔ وت جھد ءِ پڑ ءَ بھر بوتگیں ایکٹویسٹ ءُ چاگردی گُشاد کارے ات۔ وتی کارانی ءُ  نبشاتنکانی ایر کنوکیں زبان پھازیں لبزانک کارے ات دانکہ  آئی ءِ راج ءِ آؤکیں پدریچ ءَ اے کُتگیں کار پہ جوانیں وڑے ءَ سر بہ بنت۔ بیگوائیں مردمانی توار ءَ جھانی آمدگساں سرکنوکیں انسانی ھکانی نمائندگے ات ءُ  ٹیکنالوجی ءَ گوں ھمکوپگیں زانتکاریں مردمے ات۔

ساجد ءِ ڈیجیٹل تاک "بلوچستان ٹائمز" بہ گندئے بلوچستان ءَ بندشانی دیم پان بہ بیت ءُ پچ مہ بیت۔ بلے اے پہ کس ءَ نوکیں گپے نہ بیت چیاکہ اگاں زوراک چُش ھم مکنت گڑا دگہ چے کنت۔ اے وڑ یوسف عزیز مگسی ءِ گوما ھم بوتگ ات۔ انگریزیں زوراکاں ھم بلوچستان ءَ انچش کتگ ات۔ ءُ جھان ءِ درستیں زوراک ھمے وڑ کن انت۔ ءُ پدا زوراکانی دیم ءَ مستریں جنجال ھم انسان ءِ تمردی یا آیانی وتی جوڑ کتگیں سلہ ءُ جنگی ازباب نہ انت بلکیں ھمے لبزاں کہ کرنانی کرن سپر کنان ءَ زندگ بنت۔ ھمے مارشتاں کہ آیانی دارگ ءِ واستہ جھانی زوراک وڑ وڑیں پندل ساز انت۔ بلے لبزانی سپر، مارشتانی درشانی ءُ یوسف عزیز مگسی ءِ کاروان چہ گار کنگ، کُشگ ءُ بیم دئیگ دارگ نہ بنت۔ عطا گُشیت

"تو پہ سرانی گڈگءَ زندءِ ھیالاناں کُش ئے

پہ سِندگءَ داشت کن ئے پلّاں چہ بو تالانی ءَ"

ساجد ءَ وت ءَ سرجم ءَ یک جرنسلٹے منارینت ءُ دائمی ھست بیت۔ آئی ءِ گار بوھگ، پدا لاش ءِ دست کپگ ءُ پدا گُلزمین ءِ میار کنگ ءِ رمس انچو کہ دگہ دگر انت ھمے وڑ آئی ءِ کار ءُ جھد ھر پڑ ءَ وتی وتی رنگ ءَ دائمی ایر انت۔ نی کسے ھم اے کاروان ءِ بھر بیت گڑا آئی ءَ کُتگیں بے کساس کار دست کپیت ءُ اے کاروان دیم ءَ روان انت۔