یاسین مراد: گُلی ءِ چم ارسیگ بوت انت

یاسین مراد: گُلی ءِ چم ارسیگ بوت انت

نمدی ءِ جواب گُلی ءِ نیمگ چہ اَتک ءُ من ءَ سر بوت. آ گپ کہ گُلی ءَ نبشتہ کُتگاں بلکیں من آیاں درد گوں وتی نبشتانک ءِ توک ءَ نبسیت کُت مہ کناں من گُلی ءِ کرا چہ پھلی لوٹ آں.

گُلی ءَ وتی دل ءِ ارمان من ءَ سر کُت آں. گُلی گُشیت من وھدے تی نمدی ءِ وانگ بندات کُت گڑاں من ءَ انچو سما بوت کہ من ءُ تو دیم پہ دیم نِشتیگیں ءُ گپ کنگ ءَ انت. گُلی ءَ درائینت کہ من تئی گپاں انچوں 

وانگ ءَ بیتگاں گوش ئے زاناں منی جبین ءِ توک تو نشتگ ئے۔ من اے سجھیں گپاں گوشگ ءَ آں. تی نبشتہ کُتگیں ھر گپ چہ چو مِسک ءُ امبر ءِ بوہ پیداک بوتگ

کہ اے گپانی توک ءَ ھر وڑیں وشی من ءَ رسگ ءَ ات بلکیں من ءَ انچو سما بوھگ ءَ ات کہ من کہ انی بیا آں ءُ ترا وتی امبازاں بیزراں بلے افسوس من ترا امبازاں زُرت نہ کُت بلے تئی نبشتہ کُتگیں نمدی من انچو وتی دل ءِ پُشت ءَ داشت داں کہ من دم نہ بُرت. 

بَلے ھمبل!

من ترا ھال دیگ لوٹاں کہ تئی دَاتگیں مھر امینچو باز اَنت کہ من اگاں وتی زند ءَ بس بِہ ننداں ءُ تئی مھر ءَ ادا کنگ بولوٹ آں بلے کُت ھم نکناں. تی ھما ھر گُشتگیں گپ من ءَ یاد اَنت کہ تو من ءَ مدام گشتگاں کہ گُلی اے وڑ مکاں ءُ اے کار ءَ اے وڑ بکاں شرتر بیت اے ءُ دگہ سک باز پنت ءُ نسیت.

بلے بژن ءِ گپ اِش اِنت کہ تئی نمدی یے آھگ ءَ دو روچ پیسر منی واستہ منی مات ءُ پت آں دشتارے نامینت. من وتی پت ءُ مات مکن کُتاں بلے گپ اش گوش نہ داشت۔ ءُ من ءَ مکن کُت ئے اگاں تو اے بچک ءَ مزیر ءِ گڑاں مارا تئی کار ءَ کار نیست ءُ من لاچار بیت آں۔ پرچہ کہ اے بچک ھم منی پت ءُ مات ءِ وتیگ انت.

بلے من ترا گوش آں تئی وڑیں بچک اے جھان ءِ توک ءَ نیست ءُ نہ کہ دگہ پیداگ بوت کنت.

گُلی گشیت من وھدے تئی نمدی ءِ جواب نبشتہ کنگ ءَ بوتگاں گڑاں منی چمانی ارس دارگ نہ بوتگاں دست لرزگاں بوتگ آں کہ تی وڑیں مردمے ءَ چون ءُ چے پیم اناں کُت بکناں. من وھدے تئی نمدی ءَ نبشتہ کُت گڑا من ءَ شپ داں بگر سُھب واب نہ یَتک منی ھیال ءُ گمان ءِ توک ءَ ایوک ءَ تو بوتگ ئے من نہ زانت من چے وڑ اے نمدی ءَ تئی سرءَ راھی بکناں 

من سک باز بژنیگ بوتگاں. 

منی مھروان!

من تی گوما وتی زند ءِ گوازینگ ءِ جھد کُت بلے منی پت ءُ مات من ءَ چہ گیش تاکت وار بوت انت ءُ منی گپ منگ نہ بوت. 

ھمبل!

تو اے وھد ءَ ھر کجائے منی نمدی تئی دست ءَ انت ءُ تو وانگ ءَ ئے۔ اے بس وتی دل ءِ توک ءَ منی واستا بد دعا مکن من تئی کرا پھلی لوٹ آں.

من گوں رب ءَ دعا کناں کہ ترا من ءَ چہ یک شرتریں جنکے نسیب ءَ بکنت۔ بس وتی دل ءِ تھا ھچ وڑیں بدیں ھیال میار ءُ وتی واستا جھد بکاں تاکہ تئی زند وش ءُ شاتکامی بو گوزیت. 

تی مھروان 

گُلی