ماسی زیبُل سوتی

ماسی زیبُل سٶتی

 .....سمین زیب۔۔۔۔

ھو اِے ماسی زیبُل سؤتی اِنت. ما کہ ھوش کتگ آ سیرانی سر ءَ سؤت گُشگ ءَ ات. آئی ءِ زمانگ ءِ مردم گْوش انت کہ آ پیدائشی کورے نہ اِنت, ءُ آئی ءِ جند ءِ دپ ءَ ھم من اشکتگ کہ یک زمانگے آئی ءِ چمّانی گِرشت نزور ترّان بیتگ ءُ آخر یک وھدے سرجمیں مئیم ئےِ تہار بیتگ. آئی ءِ سازندھانی وتی جتائیں ٹیمے ھست ات کہ آیانی تہا بُنڈک ڈھولی, پیرل ڈھولی, ڈبل ڈھولی, رفیق تالی والا, حاصل سؤتی, یاسمین ناچی ءُ سُلطُک ناچی ھوار اتنت. اشانی تہا یاسمین ناچی, رفیق تالی والا ءُ حاصل سؤتی کہ مروچاں حاصل ولایت ءِ نام ءَ زانگ بیت, ھست ءُ حیات اَنت.

سُلطک ناچی کہ آئی ءِ یک پادے لَنگ ات,ایشی ءَ سک ناچ کُت.من ھردیں ماسی زیبُل سیراں پہ سؤت گُشگ ءَ بُرتگ ات گُڑا منی دراہیں ھوش ءُ ھیال سُلطُک ناچی ءِ نیمگ ءَ بیتگ انت کہ اجب نچّ اِت ئےِ. ناچ ءِ تہ ءَ آئی ءِ لنگیں پاد یک دگے دابے ءَ سُر اِت ءُ من مدام ھمے ندارگ ءِ سرا حیران اتاں ءُ من ءَ مدام ترس ات گندئے اے بہ کپیت سک پدرد بیت.

من زیبُل سؤتی ءِ نام ءَ گرگ ءَ اتاں. ھو, 2007 ءِ سال ات کہ منی اُمر تو بگْوش دہ سال ءَ گیش نہ اَت. یکروچے من آئی ءِ دست گپتگ ات ءُ آئی ءَ بلوچ وارڈ ءَ یک پیرزالے ءِ لوگ ءَ برگ ءَ اتاں کہ آ پیر زال ماسی زیبُل ءِ زمانگی دزگہارے اَت. گوادر ءَ بلوچ وارڈ ھما میتگ اِنت کہ اودا ماسی زیبُل ءِ لوٹوکانی یک مزنیں کساسے روچ ء مروچی ھم دست کپیت. ما گَلگ ءِ سر ءَ رستگ اتیں کہ یک گنوکو دابیں مردے تچک ءَ مئے نیمگ ءَ آیگ ءَ ات, چشکہ من کسان اتاں گُڑا من ءَ بیم اتک ءُ من ماسی زیبل ءِ دست یلہ کت ءُ تچگ ءَ لگ اتاں, بلے ھمیشی ءَ کہ من گنوکے ھیال کنگ ءَ اتاں, من ءَ گْوانک جت ئےِ, "اے بچہ بیا! کُجا تچگ ءَ ئےِ" من کہ چار ات گنوکے نہ انت من واتر بیتاں, گنداں کہ ھمے گنوکو داب ماسی زیبل ءِ پیشانی ءَ چُکّگ ءَ اِنت. 

پیرزال ءِ لوگ پاکیں زگرانہ ءِ پُشت ءَ اَت ءُ آئی ءَ وھدے ماسی زیبل دیست تہ وتی جاہ ءَ پاد اتک ءُ ماسی زیبل امبازاں زُرت ئےِ. پدا داں کَشّے ءَ آیاں گپّ ءُ دیوان ات. ھمے پیرزال ءِ یک گپّے مروچی ھم من ءَ یات انت کہ گْوشت ئےِ ' ماسی زیبُل! آ روچ ءَ کہ تو سؤت گْوشگ یلہ دات من تئ مزنیں اکسے جوڑ کنائیناں, ھردیں منی چُکّ ءُ نماسگانی سیر بیت ھمے اکس ءَ پال ءِ چیر ءَ جناں بِلّے دنیا گندیت.

آ مدام روچ ءِ سہہ بج ءَ مئے لوگ ءَ اتک, سرئےِ ایر کت ءُ وپت. چہ زمانگاں اے آئی ءِ ھمروچیگیں روٹین اَت. برے برے کہ آئی ءَ آروک نیست ات گُڑا دیوال داران کُت انت ئےِ داں مئے لوگ ءَ اتک ءُ سر بیت, آنکہ اے نیام ءَ یک دمکے ھم تاب وارت. آئی ءَ مدام گْوشتگ ات کہ منی چم کور انت بلے دل کور نہ انت.

شھدربرجاہ ءِ چُھٹیاں ھردیں لوگ ءَ شُتاں آئی ءِ جست الّم کُت کہ باریں ماسی زیبل آئیگ ءَ نہ انت زاناں, پسّو رست کہ سک آجز انت, باز رؤ آ نہ کنت بلے چو کئیت ءُ رؤت.نی جاور چُش ات کہ.کزا یک روچے آ مئے لوگ ءَ اتک. برے برے من سک کڈّن کُت کہ ماسی زیبُل سؤتے نہ گُشئے, 'من ءَ سؤتی زِکتّ کُج انت کودک' آ سؤت ءُ غزلی نہ ات بلے من کہ مجبور کت گُڑا یک دو بند الّم وشگٹی کُت ئےِ, آئی ءَ نورخان بزنجو ءِ بازیں سؤتے پہ دل یات ات. "منی سبز ءَ من ءَ یلہ کُت من گاراں" آئی ءِ دپ ءَ سک وش ات.

آئی ءَ باز بر ءَ من ءَ جست کت کہ ترا ھما روچ یات انت کہ گَلگ ءِ سر ءَ تو منی دست یلہ کت ءُ تتک ئے, ھھھھھھھھ, آئی ءَ دل ءِ مئیل ءَ ٹہک دات

آئی ءَ منی دیم ءَ باز رند ءَ اِے گِلگ کُت 'انّیگیں گَؤگا من ءَ رد دئینت. ٹہل ءُ مجاز انت. داں سد کلدار دست ءَ مدئے اش اِدُک اِدُکّ ءَ نہ بر انت, توبہ چہ کوری ءَ'....

دو ماہ پیسر من کہ گوادر ءً اتاں, آ مئے لوگ ءَ آئیگ ءَ نہ ات. من سہی اتاں کہ آجز انت, سْرین ءُ پادئےِ نہ بنت. یکروچے دیست کہ وتی لوگ ءِ دروازگ ءِ دپ ءَ نشتگ ات. سک نزور اَت. گْونڈواں گْوانک جنئگ ءَ ات, اُو فلانی! اُو گْوامانی بیا من ءَ ماسی......... ءِ لوگ ءَ رسین ترا دئیگے دیاں.... گرم ءِ ٹاک ءَ میتگ ءَ بس ماسی زیبل ءِ توار ات, من آئی ءِ نزیک ءَ شُتاں, جوڑی کُت تہ جست کُت ئےِ تو کئے ابّا... من کہ وتی نام گپت گُشئے آئی ءِ چم ءُ دل رشنا بیت انت. 13 سال ءَ پد یکرندے پدا من آئی ءِ دست گپتگ ات ءُ آئی ءِ گْوشتگیں لوگ ءِ دپ ءَ آرا بُرت ءُ سرکت. من لوٹ ات کہ بُرواں بلے منی دست ئےِ یل ندات,,, 'من گْوانک جناں, اگاں کسّ نیتک گُڑا من ءَ پدا لودپ ءَ رسین' 

من اوشتاتاں ءُ آئی ءَ حسابی ھپت بر ءَ گْوانک جت بلے کسّ ءَ تْرکّگ نہ کُت ءُ گْوشت ئےِ ' کودک! تو منءَ دگرے ءِ لودپ ءَ آرتگ. من وَ زانتگ ات کہ لوگ ھما انت بلے آئی ءَ ماسی........ میاریگ نہ کُت کہ بیچارگیں ماسی زیبل ءِ ھپت گْوانک ءَ پد ھم درنیتکگ ات, تہنا ھمینچو گْوشت ئےِ ' من ءَ لوگ ءَ بر, تئ سر پِر نہ بیت کودک.

مرچی وھدے چہ اُردو بازار ءَ واتر بیتاں میسجے اتکگ ات ءُ اے بدیں ھال منی دستانی دل ءَ ات کہ ماسی زیبُل سؤتی ءَ اِے سیّارہ یلہ کُتگ.