آزمانک: عثمان ھجام ءِ روچگ ءِ دارگ

عثمان ھجام ءِ روچگ ءِ دارگ

آزمانکار : علی اھمد بروھی

رجانک: عبدالحئی

عثمان ھجام ءِ روچگ ءِ دارائینگ سکیں گرانیں کارے ات اَنچو کہ اشتر ءَ چہ کَور ءَ گوازینگ ءُ مور ءَ پٹی ءِ سر ءَ نادینگ۔ پرچا کہ عثمان ءَ وتی پنجاہ سال ءِ امبر ءِ توک ءَ پہ بے ھالی ءَ ھم روچگ نہ داشتگ۔ روچگ وتی جاہ ءَ بلے مزنیں ائید ءَ نماز ءَ رند داں قربانی ءَ روچگ بیگ ھم ایشی ءِ واستا گرانیں کارے بیتگ۔

بلے دیم ءَ پد ءَ جاھلیں مردم بیتگ اَنت انچو کہ عدّو موچی، سپر پان، سگریٹ والا ءُ سومر نان والا، ھمایاں یازدہ ماہ ساری اے پندل ساز اِتگ کہ عثمان الّم روچگ کنگی اِنت، اے نی کجا پشت کِنز اَنت۔

عدّو موچی اے پندل ءِ بن ھِشت ایر کنوک بیتگ۔ ایشی ءَ رمدان ءِ آیگ ءَ چہ باز روچ ساری ءَ گوں عثمان ءَ  واز کتگ۔ روچگ دارگ ءِ برکت ءُ پزیلت ءِ بابت ءَ، ھدیس ءُ روایت گشگ بندات کتگ۔ عثمان ءِ لالچ دیگ ءِ واستا بار بار  اے گپ ئِے جتگ کہ دہ دنیا ءُ ھپتاد آخرت ءِ سَودا روچگ دارگ ءِ تہ ءَ اِنت ءُ روچگ دارگ ءِ تہ ءَ بھشتی برکت سُود ءَ  گوں ھپتاد درسد روچگی ءِ بھر ءَ کپ اَنت۔

رمدان ءِ ماہ ءِ آھگ ءَ گوں عدّو موچی ءَ عثمان ھجّام ءِ روچگ دارائینگ ءِ اسکیم ءِ کار بندات کت۔

عثمان ءَ باز نیمون ساز اِت ءُ گپ بدل کنگ ءِ کوشست کت ءُ گشت "منی سرجمیں زند بید ءِ روچگ دارگ ءَ گْوَستگ گڑا انوں شما چی ءَ من ءَ چشیں دُمبے پر کتگ ءُ کارمرزگ ءَ اِت۔ سومار نان والا ءَ گوں عثمان ءَ یک دراجیں وازے کت ءُ گشت روچگ نہ دارگ ءِ  سبب ءَ عثمان ءَ ھپتاد سال دوزہ ءَ ٹپّال بھر کنگی کپیت ءُ دگہ ھپتاد سال شیتان ءِ مینیجر بیت ءُ کار کنت۔

"توری من ءَ جھنم ءَ کَوش دوچگ ءَ بہ پرما اَنت بَلے من ھچبر روچگ نہ باں" عثمان ءَ چہ زھر ءَ پسو دات۔ دگہ گپے ایش اِنت کہ اگاں اسلام ءَ زور ءُ زبردستی جائز نہ انت گڑا شما پرچا من ءَ مجبور کنگ ءَ ات۔ ھدا ءِ قھر بہ بیت"  عثمان ءَ  نُک ءِ چیر ءَ گشت۔ یکے ندیستگین ءِ سر ءَ  ایمان بْیار ئے ءُ پد ءَ بہ مر ئے ءُ روچگ بدار ئے" اے مسلمانی مارا گران ءَ کپت۔ چوش گشگ ءَ پد عثمان ءَ بیھار ھم دات اَنت کہ اگاں شما انگت ھم من ءَ زبردستی ءُ مجبور کن اِت گڑا یا من رواں  لاھور ءَ کرسچنے جوڑ باں گٹر ساپ کناں یا وَ انڈیا ءَ رواں شدی ھندوے جوڑ باں۔

دویں نیمگ ءَ زند ءِ درستیں آسراتی، بید ءِ روچگانی دارگ ءَ من ءَ پہ آسانی رست کن اَنت۔

سومار نان والا مئے دوستانی تہ ءَ مذھبی مردمے۔ مدام چہ نان ورگ ءَ ساری بسم اللہ وانیت، یک دو رند ءَ حج ءَ روگ ءِ ارادہ ئِے ھم کتگ، بانگ ءِ  گوشدارگ ءِ وھد ءَ "لبیک" ھم گشیت، اے عثمان ءِ کُپریں گپاں جذباتی بیت ءُ ھمے دمان ءَ تھت ءِ سر ءَ اوشتات ءُ عثمان ءِ سر ءَ کُپر ءِ پتوا ئِے دات ءُ جار ئے جت کہ عثمان ءِ دیم سْیاہ کنگ بہ بیت ءُ  ھر ءِ سر ءَ نادینگ ءُ میتگ ءَ ترّینگ بہ بیت۔

عدّو موچی چہ اے گپاں تپاک نہ ات ءُ گشت ئِے "عثمان ءِ دیم وَ چہ کدرت ءِ  نیمگ ءَ سْیاہ اِنت پمیشکا دیم ءَ  سْیاھیچک مشگ ءَ ھچ پائیدگ نیست۔ مردم ھمے سرپد بنت کہ بلکیں عثمان ءَ  دیم ششتگ ءُ  اتکگ۔ ھر ءِ سر ءَ نندگ ھم پہ عثمان ءَ نوکیں گپے نہ انت، اے وَ ھم روچ ھمے کار ءَ کنگ ءَ انت۔ ھمے وڑ اے کسّہ ھلاس بیت۔

عثمان ءِ سر ءَ روچگانی اذاب ءُ بھشت ءِ  امیتانی چشیں ھاسیں اسرے نہ کپت گڑا ھما ٹیمب ءَ سپر پان ءُ سگریٹ والا ءَ وتی سنگتیں پولیس والا گوانک جت۔ سپر انچو کہ وت پولیس ءِ پرمننٹ مشیر اِنت ءُ ھمروچ گواھی دیگ ایشی ءِ دومی کار اِنت۔ ھمے واستا پولیس ءَ گوں سپر ءِ گپ ءُ کار باز ھست اِنت۔

پولیس والا ءِ رسگ ءَ گوں سپر ءَ پولیس یک کر ءَ برت ءُ ھشت آنا پہ چاہ ءُ ورگ ءَ دات ءُ گشت "عثمان ءِ روچگ کنگ ءَ  مئے کُمک ءَ بکن"۔ عثمان ءَ چہ پولیس ءَ  سک ترسیت ءُ کدی کدی کندیت ءُ  گشیت "پولیسانی پاگ ھم دگرانی" گڑا پرچہ شریپ ایں مردم مہ ترسیت؟  پولیس  ءَ وتی مارشلیں بروت تاب دات اَنت ءُ عثمان ءَ بیھار دات ءُ گشت ئِے "نوکیں اسلامی کانون ءِ رِد ءَ روچگ ندارگ ءِ  سبب ءَ ترا چابک ھم جنگ بیت ءُ تو جیل ءَ ھم بندیگ کنگ بہ ئے۔ عثمان مجبور بیت ءُ دست ئِے چست کت اَنت، سوگند ئِے وارت کہ آ گڈی جمعہ ءَ الّم روچگ بیت، پرچا کہ گڈی جمعہ ءِ  روچگ ءِ دارگ پورائیں رمزان ءِ روچگانی دارگ ءِ برابر اِنت۔

چہ روچگ دارگ ءَ یک روچے ساری عثمان دراھیں سنگتانی گور ءَ شت ءُ  الوداع ئِے کت اَنت، گریت ءُ  گشت ئِے اگاں آیاں ھرچ تکلیپے چہ منی نیمگ ءَ رستگ گڑا بکشگ بہ بیت۔ بازیں سنگتاں پسّو دات ءُ گشت کہ روچگ یک آسنیں گارڈرے نہ انت کہ تو چیر ءَ  بْیائے ءُ بِہ مِر ئے۔ بَلے عثمان ءَ  گشت کہ منی بْرات مَرگ دراھیں آدم زات ءَ چو پدگریں  پولیس ءَ پداں گِپت ءُ رَند ءَ کئیت، گڑا مردم نہ زانت کہ کجا بئیت ءُ گٹ ءَ  بداریت۔ انچوش کہ واب مرگ ءِ کستریں گُھار اِنت گڑا اے ھم بیت کنت کہ روچگ مرگ ءِ تروزتک بہ بیت۔

شپ ءَ عثمان ءَ وتی لوگ ءِ دراھیں مردم یک جاہ ءَ مچ کت ءُ نصیحت کت ءُ  گْوَشت اَنت "مدام  وت ماں وت ھور بہ بہ اِت، آئی ءَ پد وصیت کت ءُ گشت کہ اگاں باندا روچگ ءِ تہ ءَ من مرت آں گڑا شما زوت پولیس تانہ ءَ  بُرُو اِت ءُ سومار نان والا، عدو موچی ءُ سپر پان ءُ  سگریٹ والا ھمے سئینانی نام ءَ کوش ءِ پریاد نبشتہ بکنائین اِت۔ ھمیشاں پندل ساز اِتگ ءُ عثمان وتکشی ءِ نیمگ ءَ بُرتگ۔ ایشانی سر ءَ 303 کلم ءَ گوں ھور 120 ءِ کرمنل پروسیجر کوڈ ءَ ھم پریاد ءِ تہ ءَ ھور بکنائین اِنت۔

وھدے لوگ ءِ درستیں مردماں عثمان ءِ وصیت ءِ سر ءَ کاربند بیگ ءِ سوگند وارت انگت ھم عثمان ءِ دل ءَ  تسلّہ نہ رست ءُ ایشی ءَ کاگد نویسائینت ءُ پد ءَ لوگ ءِ درستیں مردمانی لنکُک ءِ نشان ئِے گپت اَنت۔

وتی مال ءُ مڈیانی بابت ءَ عثمان ءَ  وصیت کُت ءُ گشت سستگیں تھت، درتگیں ھار ءُ کوھنیں چلّکانی ڈِیلَِ  چورھانی پنڈ ءِ تہ ءَ دیگ بہ ںنت ءُ  آیانی گور ءَ اے ھزمت زیرگ بہ بیت کہ عثمان ءِ یاد گیجگ ءِ ھاتر ءَ یک ھجام گری دربرگ جاھے اڈ بکن اَنت۔ وتی تیشگ ءِ بابت ءَ عثمان ءَ لوٹیت کہ اے مِیدّ ءُ ریش اڈ کنگ ءِ دراھیں تیشگاں   کشمیر ءَ اُرُش کنوکیں زمین زادگانی ھوالہ ءَ بکن اِت۔

وصیت ءَ چہ گیشگ ءَ پد عثمان وپت ءُ  وابے دیست ئِے کہ روچگ ءِ تہ ءَ آ دارلفنا ءِ نیمگ ءَ روگ ءَ اِنت ءُ جنّت ءِ  اسٹیشن ءَ آزمان پروشیں واھی جَنَگ بیگ ءَ اَنت، آئی ءَ پُرمڑاھیں وش اتکے کنگ بیگ ءَ اِنت۔ چہ ایشی ءَ ابید آزمان ءِ ریلوے پلیٹ پارم ءَ گوں بلیڈ ءُ میدکَشّاں گارڈ آف آنر پیش کنگ بیگ ءَ اِنت ءُ زمین ءِ ھزمتانی سر ءَ یک ستا نامھے وانگ بیگ ءَ اِنت۔ واب ءِ تہ ءَ ترّگ ءِ وھد ءَ عثمان وتی ترّگ ءِ پگر ءَ کنگ ءَ اَت کہ چم ئِے پچ بوت اَنت۔ لوگ ءِ مردم پہ روچگ ءِ  دارگ ءَ پاد ئِے کنگ ءَ اَنت۔ عثمان ءَ پہ روچگ ندارگ ءَ وت ءَ باز وابینگ کت بلے عدّو موچی ءِ (کہ وتی دہ دوازدہ ھمساھگ ءَ گوں عثمان ءَ پہ زور روچگ کنگ ءَ   اتکگ اَت) نیمگ ءَ چارگ ءَ پد زاہ ءُ بد ئِے کت ءُ  سھور ئے کت۔ روچ درایگ ءَ انگت دہ دوازدہ منٹ ھست اَت۔ پد ءَ چادر ئے پر ئِے دات ءُ وپت۔

سھب ءَ واب ءَ پاد اتک۔ دست ءُ  دیم شودگ ءَ پد، عثمان ھجام ءَ دو تاس سردیں آپ وارت ءُ پدا زیت زیت ءَ ھمساھگیں  ملا ءِ گور ءَ  شت ءُ  پتوا ئِے زرت کہ اگاں بے ھالی ءَ کمّیں آپ بہ ور ئے روچگ وَ نپرشیت۔ ملا ءَ پتوا دات ءُ  گشت کہ بے ھال بیگ ءُ آپ وَرَگ وتی جاھ ءَ بے ھالی ءِ تہ ءَ پالودہ،  نان کھٹائی، گنڈیری ءُ اے دگہ چیز ھم وارت کن ئے۔ وتی مسال دات ملا ءَ  گشت کہ آئی ءِ  انی نوکی نھاری کت ءُ  اتکگ بلے روچگ اِنت۔

نیم روچ ءَ عثمان ءِ چم تھار بیگ ءَ ات اَنت ءُ سر ترّگ ءَ لگّ اِت۔ عثمان ءَ اے جیڑ اِت وت ءَ را داشت کہ آخر روچگ ءِ  تہ ءَ وتی نپس کُشگی اِنت ءُ نپس ءِ کشگ جھاد ءِ اکبر ءِ برابر انت۔ ھمے ھیال ءَ پد عثمان ءَ  مار اِت کہ آ روچگ ءِ  دارگ ءِ برکت ءَ غوث پیر ءُ  قطب ءِ جاہ ءَ  شتگ ءُ سر بیتگ بلے شرم ءُ نرم دل بیگ ءِ سبب ءَ وتی دژمن ءَ بد دعا ئِے ندات، اگاں ناں ایشی ءِ دژمن اذاب ءِ  آس ءِ  تہ ءَ ستک ءُ  کباب بیتگ ات اَنت۔ کباب ءِ ھیال آیگ ءَ پد عثمان ءِ روچگ نزور ءُ زئیپ بیگ ءَ اَت کہ آئی ءَ وت ءَ  پھریز  ات، پد ءَ  بے ھیالی ءَ سردیں آپ وارت ءُ  دل ئِے سرد کت۔ شکر الھمد للہ کہ بے ھال بیگ ءِ گنجائش ھست انت اگاں ناں عثمان ءَ داں اے وھد چلّ مردم گسّ اتگ اَت۔

دکان ءَ گراکانی آھگ ءِ اشکنگ ءَ پد عثمان روچگ ءِ تہ ءَ باز نزور بیتگ اَت ءُ گوکو کنان ءُ دیوالاں دست جنان ءَ اتک دکان ءَ سر بوت۔ راہ ءَ دو انچیں بے روچگیں مسلمان ھم دیست ئِے کہ آ ریڈی والا ءِ گور ءَ پتراشوک گرگ ءُ  ورگ ءَ ات اَنت۔ عثمان ءَ گوں دویں مسلماناں ھدا ءِ کھر ءُ کبر ءِ اذاب ءِ بابت ءَ واز کت ءُ دہ دوازدہ دزماز پروشیں زاہ دیگ ءَ پد ھدایت کت ءُ گشت اَنت کہ اگاں شما روچگ داشت نکن اِت کم چہ کم روچگ ءِ اھترام ءَ وَ بکن اِت۔

عثمان ءَ اسل ءَ اے سرپد بیت نہ کت کہ روچگ ءِ چیزے ساھتانی تہ ءَ پورائیں دنیا ءِ گنھگار ایشی ءِ دیم ءَ پیداک اَنت۔ عثمان ءَ درستیں راہ گوزیاں روچگ دارگ ءِ نصیحت کت ءُ یا آیاں روچگ دارگ ءِ اھترام کنگ ءِ ھدایت کت۔ یک مردے روچ رھمان ءَ سگریٹ کشگ اَت عثمان ءَ آ بد دعا دات ءُ گشت کہ بیروچگی ءِ جھنّم ءَ رؤگ ءَ پد دوزہ ءِ  آس ءَ دوازدہ سد ھارس پاور گیش بیت۔ بلے عثمان ءَ اے گپ رند ءَ زانت کہ سگریٹ کشوکیں مرد مسلمانے نہ ات بلے ھندوے اَت۔ دکان ءَ رسگ ءَ پد عثمان ءَ  تیشگ بوتک ءُ گراکانی شیو کنگ بندات  کت بلے مرچی شد ءِ تہ ءَ عثمان ءِ بلیڈ چو گڈو بئراج ءِ بلڈوزر ءِ وڑ ءَ بے لگام روگ ءَ ات۔ یک گراکی ءَ سر ءِ ٹاپ کنگ ءِ  گشت، آ گریب ءِ ریش ءُ بروت دوئیں سات ءُ ون یونٹ جوڑ ئِے کت۔ ایشی ءَ بزّگ ءَ  باز پریات کت بلے عثمان شد ءِ تہ ءَ گنوک ات ءُ آئی ءِ سر ءَ ھچ اسر نکپت۔ پد ءَ بد بھتی ءَ گوں ھرکس ءَ اے ویل بوت، آ یک باج بروکیں پارٹی ءِ  میمبرے ات، آئی ءَ ھمے دمان ءَ شت ءُ عثمان ءِ  ھلاپءَ وتی ذاتی کار ءِ  تہ ءَ گون بیگ ءِ  کلم ءِ پریاد کُت۔ یک دگہ گراکے ءِ گٹ ءَ بلیڈ داشت ءُ ون یونٹ ءِ بابت آئی ءِ مارِشت جست ئِے کُت اَنت۔ شگر اِنت کہ اے مردکار زانوگرے ات، عثمان ءِ بلیڈ دور کنگ ءَ رند وتی ھیال ئِے درشان  کت اَنت، اگاں نہ انّوں آ دگہ جھانی ءَ  الاٹمینٹ ءِ واستا کاگد نبشتہ کنگ ءَ اَت۔

نیم روچ ءَ پد عثمان ءَ  بْیانے دات ءُ  گشت کہ سے کلاک ءِ  پلم ءِ  تہ ءَ ھم انٹرویل بیت بلے اے شانزدہ ساھت انٹرویل ءَ ابید روچگ بیگ ءَ  ھچ پزیلت نیست اِنت۔ ھاس ھمے گرماگ ءِ روچاں۔

وتی بْیان ءِ تہ ءَ عثمان ءَ سرکار ءَ اے سوج دات کہ ملک ءِ آئین شر کنگ بہ بیت، روچگانی ماہ مدامی زمستان ءَ ایر کنگ بہ بنت تاکہ اے سواب ءَ دراھیں مسلمان زرت بکناں۔ انچوش کہ ھم سال چنت ھاجیاں حج ءَ گرم جنت ءُ کُشیت ایشی ءَ گوں آ ھم رکّینگ بنت، روچگ ءِ  متلب ابابت اِنت۔ ابابت ھرچ موسم ءَ ایر کنگ بیت۔

بیگاہ ءِ وھد ءَ عثمان ءِ ھال چو مرگی ءِ  مریز ءَ  کئیت ءُ رسیت۔ بے ھال بیگ ءِ  کار ءِ تہ ءَ نیم سیر گینڈیری ورگ ءَ پد ھم روچگ عثمان ءَ سک تورینگ ءَ ات۔ باز جیڑگ ءَ پد گڈسر ءَ عثمان ءَ ھجام پاڑہ ءِ ملا دینو ءِ گور ءَ مردمے دیم دات ءُ ملّا لوٹائینت ءُ مِنّت کت کہ ملاّ ممبر ءَ سر کپ ءُ  بانگ بدئے کہ من دپ ءَ  بوجاں، ملا دینو ءَ ساپ ساپ جواب دات ءُ گشت انگت اسر ءِ نماز ءِ وھد ھم  نہ بیتگ ءُ دبوج وَ مگرب ءِ بانگ ءَ بیت، نیم روچ ءَ انّاں بلے عثمان وتی کُنّت ءَ اوشتاتگ ات ءُ ملّا ءَ بانگ دیگ ءِ ھاترا وڑ وڑیں لالچ دیگ ءَ اَت۔  ملّا ءَ عثمان ءَ  ساپ ساپ گشت اگاں ترا روچگ انّوں بوجگی انت گڑا تو بانگ ءِ اشکنگ ءَ ابید ھم بوتک ئِے کن ئے، بانگ ءِ پرچا ودار کن ئے؟ عثمان ءِ واھشت ھمیش ات کہ ملا دینو بانگ بدنت کہ روچگ ءِ پروشگ ءِ  بار آئی ءِ بڈ ءَ چہ ملا ءِ بڈ ءَ بہ روت۔ بزگیں ملّا اجبیں چکاسے ءِ تہ ءَ اتکگ ءُ مانگیش اِتگ ءُ وتی جان بکشی ءِ پگر ءَ  کنگ ءَ ات کہ عثمان ءَ بلاھیں لٹے زرت ءُ اتک ملّا دینو ءِ سر ءَ  اوشتات ءُ  گشت ئِے "پہ من نی زند ءُ  مرگ ءِ  جیڑہ انت۔ اگاں اَنّی ءُ انّی تو بانگ ندات گڑا تو کبرِستان ءَ، من یا وَ جیل ءَ  باں یا یاگی باں" عثمان ءِ چمانی تہ ءَ ھون پٹّگ ءَ اَت، ملّا ءَ دست ءُ ٹپ کت شت۔ ممبر سر ءَ بانگ دیگ بندات کت۔ ملاءَ انگت نوکی دست گوش ءَ برتگ ات اَنت کہ عثمان ءَ  وتی کیسگ ءَ چہ ریوڑی کشّ اِت ءُ ورگ ئِے بندات کت۔ ریوڑی ءِ جاھگ ءِ توار ءَ انچوش مارگ بوت کہ ریس ءِ ھپس چنا جاھگ ءَ اِنت۔ ھما روچ ءَ شیریں عثمان ءَ چہ روچگ دارگ ءَ توبہ کت۔