کیا ءُ سدو

 

کیّا ءُ سدو

این الپ بلوچ

باں بیلہ ءَ کیّا ءِ ہمراہی ءَ بازیں مالدار ہم پہ وتی مال ءِ چارینگ ءَ جہمنند بنت، یکروچے کیّا ءُ دابانی سدو دُچار کپنتگوں یکّیں گندگ ءَ یکے دومیگ ءِ مہر ءِ بندیگ بنت ، گڑا کیّا وتی ہبر ءَ پہ سدو ءَ بارت ءُ آئی مات ءُ پت کیّا ءَ را زامات کن انت کیّا چہ آہاں دہ روچ ءِ مُہلت گیپت ءُ کول کنت کہ شما سیر ءِ چن ءُ لانچ ءَ سرجم کن ات ءُ من رواں باہو ءَ ،بلے دہ روچ ءِ میان ءَ وتارا سر کناں 

کیّا وہدے وتی مال ءَ زوریت ءُ باہو ءَ روت گڑا وتی قول ءِ پداں اتک نہ کنت سالے ءُ شش ماہ گوزیت بلے پدا ہم سدو ءِ مات ءُ پت چہ رہچاری ءُ دلدارگ ءَ دمبرنت گڑا سرا ایکیم بنت ہمے درمیان ءَ دگہ یکے ہبر ءَ کاریت ءُ آ ہمیشی ءَ زامات کن انت ءُ سیر ءِ چن ءُ لانچ بندات کن انت

باز مردم گشیت کہ سدو وت پہ کیّا ءَ نپرے دیم دنت ءُ باز مردم ءِ ہیال انت کہ وہدے سیر بنگیج بیت یک مردے چہ بیلہ ءَ چہ وتی جند ءِ کارے ءَ درکیت ءُ باہو ءَ روت ءُ ہمے ہال ءَ شنگ کنت

وہدے ہال کیّا ءَ سر بیت گڑا کیّا ہما دمان ءَ وتی مہری “شلنگ” ءَ جمّاز بیت ءُ دیم ءَ پہ بیلہ ءَ دنت وہدے کہ بیلہ ءَ سر بیت ڈُھلانی توار آئی ءَ پیسرا سیر ءِ مستاگی ءَ دینت آ وتی آہگ ءِ ہال ءَ چیرُکائی ءَ پہ سدو ءَ سر کنت ءُ پہ چیرکائی وتی شور ءَ ٹھین انت ،

سالونک ءِ لوگ ءِ روگ ءَ یک شپے پیسر کیّا سدو ءَ دُزّیت ءُ تچک ءَ باہو ءَ روت باہو ءِ سربوہگ ءَ گوں آئی ءَ نکاح کنت ، وہدے سدو ءِ مات ءُ پت سرپد بنت کہ سدو گوں کیّا ءَ شتگ گڑا آ ہچ گشت نہ کن انت چیا کہ سدو کیا ءِ دشتار بوتگ

تاکدیم 422 کتاب ھزانگ پٹ ءُ پولکار واجہ پکیر شاد