گُل تؤ ایوک نہ بئے

گُل تؤ ایوک نہ بئے

اے آر داد                                

 گل جان 

دروت  ءُ  درھبات ۔

من دلجماں تو اودءَ ھم ایوک نہ بے 

سہب ءَ وَ تو وپس ئے بلے بیگاہ داں گوربام ءَ تئیگ انت۔ تو بگندے نوک ئے ، مہ زان ئے کے کجا بیت ۔اولسرءَ شھید رحمان عارفءَ درگیج ، ھما تئ مشکلءَ آسان کنت  ، انچکءَ رحمان ءَ درائیں ناکو درگیتکگ انت بلے تو ناکوھانی نیمگءَ مرو  یا وَ اتاشادءَ درگیج یا گل محمد وپا ءَ ، وپا منی ھیال ءَ پہ ترا شریں بنجاھے   ۔وپا وت ھم وش گّٹی کنت ،تو کہ شپ پُّلیت بشیر بدر ءِ اے غزل ءَ بگوش ئے

ہم دلی بھی ہو آئے ئیں لاہور بھی گھومے

اے یار مگر تیری گلی تیری گلی ہے

ترا وپا پدا روگءَ نیلیت۔ بلے چو مکن  پرچا دراھینانی گورا پہ سلام ءَ ترا روگی انت ۔سید ھاشمی ءِ گورءَ شپ ءَ مرو کہ آئ ءِ نبیسگی کار باز انت ، سہب ءَ تئ چم پچ نہ بنت ۔ سباءِ گورءَ مگرب ءِ بانگءَ رند روگءِ نیتءَ مدار مردمءَ گّلیینیت ، اشی ءَ تو ھما وھدءَ دیست کن ئے کہ ندکاری دیوانے بہ ببت۔ سید ءِ گورءَ ھمے کہ بیگاہ تو درکپ ئے برو دراہ ھمودءَ بنت  ۔ اشکنگ ءَ بیگاہ اتا ، کریم ،بیگل ،ساحر  سید ءِ گورءَ نندوک بنت ۔ بیدے اتاءَ کس ورگ ءَ نہ بیت بلے آئیگ ءَ دلمانگ مہ بہ بے ، آباریں چون اشی ءَ درگیجیت  ءُ  کار یت، اشکنگءَ بیگلءَ یک رندے انچیں گپے دَور داتگ ، وت  ءُ  ساحر ءَ دپ جنگی کتگ بلے سید توکءَ کپتگ  ءُ  گپے ھلاس کتگ ۔ من زاناں ترا ادءَ نندگ داں دیر ءَ وش نہ بیت  ، پمیشکا منی ھیال ھمیش انت تو وپاءِ گورءَ گیشتر رو آ بکن  بلے رحمانءَ باز مہ بر گوں ، پرچاکہ وپاءَ سیاست دوست نہ بیت ، رحمان ءَ تو زان  ئے گپے نہ بیت  سیاست ءَ توک ءَ کاریت ۔ 

دگہ مہے نیمگءَ ھیر نہ انت نہ پدی زر پشت کپتگ نہ دیمی زر ، بلے مردم گل انت ، باریں کجام بقول تو پُل اش دیستگ  ۔ محبوب واڈیلہ  ءُ  قیومءَ گندئے منی نیمگءَ دروت  ءُ  درھبات اش بگوش۔ 

آحمددادءَ تو باریں گندئے کہ ناں ، اگاں رھگوزی دچار کپت ، بگو رشنا وش انت  ، نوں مزن  بیتگ  پنچمی درونت ءَ سر بیتگ ۔دراھیں سنگتاں چہ منی نیمگ دروت  ءُ  درھبات ۔ من زاناں نوں تو چہ واب ءَ پاد اتکگ ئے ،دمک گپتگ  ءُ  شھر ءِ نیمگ ءَ رھادگ بہ ے

  وش انت نوں

 تئ داد