کاگدے پہ بانُکیں ماہواری ءِ نام ءَ
من ترا دْروت نہ کن آں چیا کہ ھَما چیزءِ بابت ءَ کہ مردمے زانت باھد اِنت پدا آئی ءَ جُست مہ کنت۔ تو و زان ئے کہ من ءَ ھچ چُشیں گیشیں تھمبل نیست کہ من وتی نندگے جاہ ءَ چہ بہ سُراں کاگد نویسگ انگہ دگہ بالائیں کِسہ ے！
بَلے مَلکموت رَنگ! تو منءَ دل سیاہ کُتگ۔ زند گُش ئے زاناں سد من ھاکءِ چیرا اِنت۔ چُشیں سْیہ دل کنگ کہ تئیگ ءَ۔۔۔ برے برے دل گُش اِیت تو گندگ بوتین ئے تئی گُٹ داشتگ اَت داں تو ساہ بدات ایں！
"چوں وش اَتاں ھَما روچ کہ من وتی دگنیاءِ تھا گار اَتاں تئی نام ءُ توار نیست اَت من و زندگ ھَما وھدءِ تہا اِت آں تئی آئیگ ءَ رند اِے زند زندگی ے و گُشگ ھچ وڑا نہ بیت"
تو پہ من ءَ نوکیں زلم ءُ زوراکی یے آرت۔ منی وشیں زند ھلاس کُت بَلئے بیا کہ تو گپّے زان ئے؟ اِداں کس تئی نام ئے گرگ ءَ سر زاھر ءَ نیل اِیت ھَما اِنت کہ تئی زوراکی منی سرا بوھگ ءَ اَنت من باز برا لوٹ اِت کہ تئی کُرتگیں ازاباں من وتی دوستیگیں مردمی یے کرا گپ بہ کن آں بَلے تئی یک اَنچیں بیمّے کہ تئی نام ءَ کس چہ دپءِ کَشگ ءَ نیل اِیت۔
 |
| ماہواری یک جنینی نادرہائی ے ایبے نہ انت |
بازیں چیروکائی جُست ءُ پُرس کنگ ءَ پد من ءَ سرپدی رس اِت کہ تو واکی سَکّیں تُرسناکیں چیزی یے اداں گِندئے کسی یے دپءَ چہ رد کپگ تی نام گپت آئی ءِ سرا وڑ وڑیں نام بندگ بیت
لھتے گُش اِیت بے لَج ے ،وتی جَنک بوھگ ءِ ھوش ءُ زانگی نیست اِنت ءُ لھتے تی نام ءِ گرگ ءَ مئے ازت ءِ سرا دست چِست کنت تو گیرتی ٹُکّرے جوڑ بوتگ ئے ءُ مئے زند سکرات ءَ چہ کمتر نہ کُتگ پدا ھَما سکرات کہ ساہ ءِ سِدگ ءِ نام ءَ نزانت！
لھتے مردم سرپد بیت کہ تو ھُدا ءِ نیم ءَ داتگیں ھزابے ئے۔ ھوا ءَ پہ آدام ءِ رد دئیگ ءِ سبب ءَ دئیگ بوتگ ئے ھما اِنت تو مئے سرا وتی وت واجائی ءَ کنگ ءَ ئے۔۔۔۔！
بَلئے تو گپّے زان ئے! ھمے یکیں سائنس اِنت کہ منی دل ءَ بُرز کنگ ءِ کُمکّ ءَ کنت۔ تو زان ئے! سنگت سائنس چی گُش اِیت؟ اگاں بانُکیں ماواری تو مہ بئے زند نہ بیت "تو گوں زند ءَ بندوک ئے مرچی تئی بَرکت اِنت کہ ما چُک آرگ ءَ ایں۔۔۔۔ بَلے من ءَ چُک نہ لوٹ اِیت ھُدا ءَ بچار منی سرا بہ کَپ من سَکّ بزگّ آں "
منی لھتے جُست آں گوں تو زاناں اِے ھزاب کنگ زلیل ءُ وار کنگ المی اِنت کہ تو کن ئے ؟
اینکس درد دئیگ پاد تچک نہ بنت۔ کدی کدی گُشئے زاناں تو وتی ارجاں جتگاں، اِے وڑ کنگ المی اِنت؟
"تو زان ئے کدی کدی من جیڑ آں کہ تو مردینی یے ءُ واجہ ھدا اوں مردین ے۔ اگاں مردیں مہ بوتیں شما اینچو زوراکی نہ کُتگ اَت بیت کنت بانُکیں ماواری تو جنینے بئے بلے ھُدا مردین ے اگں مردین ے مہ بوتیں بَچک ءَ اوں ماواری اتکگ اَت"
ءُ پدا تئی آئیگ ءِ وھد ءُ پاس کدی یکیں وڑ نہ بنت کدی سَکّ زوت کائے کدی بچار ماہ گْوز ایت تو گار ئے کدی و بے نہ روئے ماہانی ماہ نندئے بزگ کن ئے چو کئے کنت اڑے زالم کمو مئے سرا بزگ کن！
تو کہ وتی ملکموتیں پاداں گوں کائے مارا مئے جند ءِ نام ءَ سَکّ کم توار کنگ بیت مردم گُش اَنت اِے پلیت اَنت گُشے زاناں ما مردم نہ ایں اِے ساھتاں کہ تو ھمدا بئے گوں تو دز بندی اِنت اگں کائے درد ءُ اندوہاں کم کن ءُ بیا جھان ءَ دگہ گم اَست یکیں تئی گماں گوں ما زند گوازینگ نہ لوٹ ایں！
Unique and untouched story in Balochi ..
ReplyDelete