بَگا-مرد

بَگا-مرد

رگام بلوچ

من مئے پیرینانی دپ ءَ باز براں اشکُتگ کہ هرچی کن ئے پہ سُّد ءُ هوش بکن چیا کہ کور ءِ دپ دارگ بیت بلئے کوم ءِ اناں۔

اسل ءَ آیانی گُشگ ءِ مول بگندئے همیش بوتگ کہ مردمانی دپاں کس داشت نکنت آ تئ تاریپ ءَ کناں ءُ ترا برز براں ءُ همے وڑا ترا پدا زمین ءِ سرا هم دَور دات کناں همے واستہ هوش ءُ گوش بو۔

پدا مستریں گپ اش انت کہ ما انچیں چاگردے ءَ نشتگ آں کہ آهودا مردم وتی لوگ ءَ کم ءُ دِگرئیگ ءَ گیشتِر هیال کناں۔

ما پدا هروهد هرچیزءَ پہ سر چاریں ءُ پیسلہ کنیں ھچبر آئی ءِ جُهلانکی ءَ نرویں، آ کارءِ پشتءِ مجبوری ءُ بزگی آں چارگ ءِ کوشست نکنیں، دگرے کہ کارے کنت گُڑا ارزرنیں بلئے وهدے کہ وت آ کارا کنیں گڑا آ  گران بیت۔

 منی دل ءَ انت کہ شمارا کِسّہ یے هال بدیاں یک مردے ءِ کسہ ءَ۔ ءُ اے کسہ ءَ گوں مئے چاگردی پگراں مزنیں سیادی یے ھست۔

من جیڑگ ءَ ات انت کہ اے کِسّہ ءَ چے نام بدیاں...... ءُ انچو کہ من گُشتگ ات کہ اے کِسّہ ءَ گوں چاگردی سوچاں مزنیں سیادی یے هست همے واستہ اے کِسّہ من چاگرد ءِ تک ءُ پهنات آنی هساب ءَ نام یے دات۔۔۔۔۔" بگامرد ءِ مرد " ءِ نام۔

 یک مردے ھست  مردم گُشاں آ بگا یے، پہ شوک بچّکانی گوما وپسیت، منگلیک دست ءَ کنت، جنکی گُد هم گوَرا کنت، برے برے چوں جنکّانی داب ءَ گپ هم جنت ءُ آئیءِ بگاهی ءِ مستریں نشانی اش انت کہ آ پّکا جنکّانی وڑا رواج هم جنت‐

 اے کُھنّیں گپ یے کہ مردم وتی راستی آں چیر دیئنت ۔۔۔۔۔۔۔ بلے اے مرد من ءَ سک جُتا گندگ ءَ کیت من ءَ سما بیت کہ اے وتی بگاهی ءَ اِزمے سرپد بیت ءُ اے اِزم ءَ گوں آ چاگرد ءَ راستی ءِ کبول کنگ ءُ ابرم ءِ تب ءَ زندگ بوهگ ءِ شون ءَ دیئگ ءَ اِنت۔

 بلئے آئی ءَ زانا پرواه نکنت کہ بازار ءَ آئی ءَ بگا گُشنت؟ یا اے هم بوت کنت کہ آئیءِ درد ءُ گم چہ اے درُستیں چیزاں دیم ءَ انت۔

 مئے پیمیں چاگرداں گیشتر اے پیمیں راستی چیر دیئگ بنت۔۔۔بلے اے مرد چیر دیئگ نزانت۔۔۔اے وتی بگاھی ءَ هم پہ ستک کنگ ءَ انت، بہ گندئے آ مرچی شگان ءُ کُچلیں هبر اشکنگءَ انت بلے منی ایمان اِنت آ گوں وتی کارا  چاگردی پِگراں بدل کنت۔

 آ مردم آں سرپد کنگ لوٹگ ءَ انت کہ تو هرچ پیم بہ بئے ستم نہ انت تو تهنا هماوڑ بہ بئے تو وت ءَ هزار داب ءَ چہ کار بست کنئے۔۔۔۔۔وتی زمهواری آں سرجم کُت کنئے... چو لس مهلوک ءِ وڑا همایانی گوما زندگی کُت کنئے. 

 منی دل ءَ آ سکیں نہ تُرسیں مردے کہ تهنّا چینچو شگان برداشت کنت یک انچیں چیزے ءِ پُشت ءَ کہ  آھودا آهی ءِ هچ دست مان نیست آ بے وس انت. 

 آ مردُماں پیشدارگ ءَ انت که آ  توک ءَ هرچ وڑ بیبیت بلے سربرا چہ تیوگیں انسانے یک انچیں انسانے کہ وتی درُستیں زمهداری آنی اهساس یے ھست، یک انچیں انسانے کہ برے شُدیک انت ءُ برے سیر، یک انچیں انسانے کہ برے ماں گریوگ ءَ انت ءُ برے ماں دپے پُر بچکندگ انت، یک انچیں انسانے کہ تیوگیں لوگے کوپگ ءَ بستگے، برے گندئے کہ پساں کوه ءَ پہ چارینگ ءَ برگ ءَ انت ءُ مگرب ءَ بندجاه ءَ، یک انچیں انسانے کہ چورهیں گوارزتکے ءِ چیولگ ءِ اولی توارا کٹُءَ کنت ئے ءُ سهڑینیتی، یک انچیں زمهواریں انسانے کہ چاگرد ءِ تہ ءَ هرچ وڑیں کاراں گونیں۔۔۔۔۔هؤ هرچ وڑیں ۔۔۔۔۔ تهنّا بگاهی ءَ انّاں۔

من زاناں منی اے نبشتانک یا اے کِسہ شمئے سوچاں بدل کُت نکنت بلے آ مردءِ کردءَ الّم بدل ئے کنت.... مرد من ستک آں کہ مرچی تو همے شگان ءُ تژنانی کہ  دیمپان ئے باندا دگے بگایے نہ بیت۔۔۔۔۔ زوت آ روچ کاینت کہ یک بگا یے تهنّا پہ بگاهی ءَ چہ پجّارگ نہ بیت بلکیں وتی درُستیں کِرداں چہ بیت۔