گوادر ءِ شیر زال ماسی زینی بلوچ

گوادر ءِ شیر زال ماسی زینی بلوچ

جاوید بلوچ                        

زینب بلوچ ءَ را میتگ ءِ مردم ماسی زینی ءِ نام ءَ توار کن انت، میتگ ءَ پُرسے بیت یا سورے ماسی زینب الم ھوار بیت چیاکہ ماسی زینب گُشیت اے دو روچی ھمروز ءَ ھرکس پہ وت وَ زندگ بیت بلئے اسل زند ھما انت کہ پہ دومی ءَ ھم تو زندگ بہ بئے۔

ماسی زینب ایوک انی وتی میتگ مُلا بند ءِ ماسی زینی نہ انت بلکیں گوادر ءِ انوگیں بُنکی ھکّانی زرمبشت ءَ سرجمیں مکران ءُ بلوچستان ءِ ماسی زینی جوڑ کُتگ۔ ماسی زینی ءَ وتی زند ءِ اولی بر ءِ تران 29 نومبر ءَ گوادر ءِ زالبولانی روانک ءَ ھزارانی مُچی ءِ دیم داتگ۔ اے تران ءَ آئی ءَ گوں ریاست ءِ نام ءَ کلوہ ءُ تران کنان ءَ گُشتگ کہ آ امینچو مجبور ءُ لاچار کنگ بوتگ انت کہ مروچی ھزارانی کساس ءَ ڈن ءَ دراتکگ انت۔

بلوچ چاگرد ءِ بابت ءَ گُشگ بیت کہ ادا جنین ڈن ءَ در نیا انت؟ ءُ اشاں گوں سیاسی چست ءُ ایراں ھچ کار نیست؟

ماسی زینب گُشیت "ما ھمل ءِ جیھند ءِ مات انت، جھدکاری مئے ھون ءَ ھوار انت، ھمل ءَ پہ زر ءِ پھازگ ءَ وتی ساہ ندر کُت گڑا ما چون بِل انت کہ دُز مئے زِر ءَ تاراج بکن انت؟ مارا مئے مردیناں داشتگ بلے نی کہ آ وت مرچی ھژدہ روچ انت نندانک ءَ نشتگ انت مارا چون لوگانی تہ ءَ آرام کیت؟ ما اے زرمبشت ءَ ھوار انت"

ماسی زینب گوں وتی میتگ ءِ دگہ زالبولاں نندانک ءَ نشتگیں مردمانی ھزمت ءَ کنور کنوکاں۔ آ ھمروچ کم چہ کم ھشتاد سیر آرت تر کن انت ءُ نان پچ انت۔ انی ھم ترون روک انت، دو تال آرت ماسی زینب ءِ دیم ءَ انت۔ عصر ءِ نماز ءَ پد میتگ ءِ دگہ جنین ھم کاینت گڑا آ ھور بنت ءُ نان پچ انت۔

ماسی زینی ءَ گوں گپ ءُ تران کنگ ءِ وھد ءَ سما بوت کہ آ یک شائرے۔ انوگیں گوادر ءِ بُنکی ھکّانی زرمبشت ءِ سروک واجہ مولانا ھدایت الرحمٰن بلوچ ءَ پہ آئی ءَ یک لچہ یے ھم گُشتگ۔ آ گُشیت

مولانا! دعا ترا بی بی فاطمہ گون بات

زور ترا حضرت ءِ علی مان بات

تو مہ بج کہ تو بجگی بھادرے نہ ئے

مڑاھے اتکگ انت ریش زنوک ءَ تئی

اے مہ بنت ساھگ بگیر ءِ کوش ءَ تئی

تو ھما کشتی یے حضرت ءِ نوح ءِ

تو لُڈ ئے لُڈ ئے تو نہ بُڈ ئے

مئے ماتانی دعا ترا گون انت

زینب گُشیت کہ اے جُنز ءَ بائد مردین ءُ جنین ءِ تپاوت کنگ مہ بیت۔ ھرکس ھوار بہ بیت۔ آ گشیت کہ زِری دُزاں مئے زِر سنٹ کُتگ، مئے لوگاں مئے چُک شُد ءُ لاپ وپس انت ءُ گنجیں زِر مئے چمانی دیم لُٹگ ءُ ساپ کنگ بوھگ ءَ انت۔ اے جاوراں آ لاچار کتگ کہ آ ھم جھد ءِ پڑ ءَ ھوار بہ بیت۔ ماسی زینب گُشیت " ما بلوچ جنین وتی گُشانانی سر ءَ کپن بند انت بلئے پَد نہ کنز انت، ما نہ بج انت"