بلوچ تئ سرا بوهوکیں زوراکیانی زمہ وار ھُدا نہ انت

بلوچ تئ سرا بوهوکیں زوراکیانی زمہ وار ھُدا نہ انت۔

                                         رگام بلوچ

قنسٹنٹائن دی گریٹ یا قستنتونیہ وھدے روم اِمپائر ءِ ھاکِم بیت گُڑا اے وهد ءَ روم ءِ سک باز جاگہ دگہ بادشاہ آنی چیردستی ءَ بنت ۔

قنسٹینٹائن جُھد کنت کہ آ پت پیروکی درئیں ھنداں پدا پچ بہ گیپت ءُ وتی چیردستی ءَ بیاریت بلے چُش کہ آ نوک هاکم کنگ بیت ھمے واستہ بندات ءَ آهی ءِ گوما اے کار ءِ کنگ سک گران بیت ۔

قنسٹینٹائن چاریت کہ روم ءِ تہ ءَ گیشتریں آبادی عیسائی آنی اِنت ءُ چوشکہ آھی ءِ جِِند سک باز هُدا ءِ منّوک بیت ۔ روم ءِ تہ ءَ اے وهد ءَ عیسائی سک باز لٹ ءُ کُٹ کنگ بنت بلے قسٹینٹائن یک هاکم یے ءِ بستار ءَ عیسائی آنی سرا زوراکی آں بند کنت ءُ وتی مزهب ءِ مردُماں کڑّن کنت کہ عیسائی پہ مزھب ءِ سرا لٹ ءُ کُٹ کنگ مہ بنت ۔

قسٹینٹائن جیڑ ایت کہ اگاں آئی ءَ تیوگیں روم ءِ سرا هاکِمی کنگی اِنت گُڑا اولی چیز مردُمانی مزنیں آبادی ءِ پکار بیت، مزنیں پوج یے ءِ پکار بیت همے نیّت ءَ آ گوں عیسائی آں شرّیں سیادی یے جوڑ کنت ءُ چندے وهد ءَ رند عیسائی مزهب ءَ کبول کنت ءُ روم امپائر ءِ آفیشل مزهب اش جوڑ کنت ۔

قنسٹینٹائن زانت دانکہ آئی ءَ عیسائی آنی همراہ داری گون مہ بیت آ بھ وتی مکسداں سوبمند بوت نہ کنت همے واستہ آ عیسائی آں مزھبی رِپکاں گوں کارمرز کنت ءُ نا تهنّا روم بلکیں استانبول، ترکی ءَ هم وتی چیردستی ءَ کنت ءُ تیوگیں روم ءِ " تهنائیں هاکِم " بیت ۔

اے کِسّہ ءِ آرگ ءِ سوَب اش اَت کہ من لوٹے مردُم بزان أنت کہ مزھب یک سیاسی پندل یے ءِ هساب ءَ چون کارمرز بیت؟ مزهبی لیکہ آنی سرا لس مردُم چینچو گُمراه ءُ بکَڑ ءِ شکار کنگ بیت؟ 

مزهب ءِ سرا چینچو سیاسی زرُمبشت پروشگ بوتگ اَنت، لس مردُم ءِ زهنی سلاهیت چون گوں مزهبی پندلاں هراب کنگ بنت؟ 

مرچی بلوچ لس مھلوک ءِ زهن ءِ تہ مزهب امینچو ایر کنگ بوتگ کہ آ اے اوں نزانت کہ من کئے ءَ چہ وتی سرا بوهوکیں ناهکّیانی جُست ءَ بکناں؟ بلوچ مرچی اے زانت کہ آئی ءِ سرا زوراکی بوهگ ءَ، اے هم زانت کہ کئے کنگ ءَ اِنت بلے اے نزانت کہ من وتی جُستاں کئے ءَ بِکناں؟

اے درُست پندلاں، چہ زوراک ءِ نیمگ ءَ سازتگیں پندل، مزھبی پندل۔

هیرانی ءِ گپ اِش اِنت کہ زوراک کنت زوراکی، چیردستیں مردُم انگت گُشیت " هدا وت رهم بہ کنت یا ھُدا وت اِشانی دلاں نرم بہ کنت" بلئے هُدا وت گُشیت داں تو ئے انسان وتی واست ءَ پاد نیائے من پاد نیایاں ۔

اے ھمروچیگیں  گپّاں بلے ما بھ جیڑتگ کہ چیا چُش انت؟ 

چیا کہ اے زوراک ءِ سوبمندیں پندلاں، داں کرناں تو ئے بلوچ چیردست ئے، تئ سرا زوراکی بوهگ ءَ، بلے روچ ءِ مرچیگ ءَ بلوچ ءِ مزنیں بهرے چہ اے پندلاں نا آشنا اِنت ۔ آئی ءِ سر پِر بوهگ ءَ نہ اِنت۔

زوراک وتی زوراکی ءِ برجم دارگ ءِ واستہ مزھبی پندل سازیت، کِسمت ءُ بهت ءَ وتی چیردستیں مردُمانی زهن ءَ دنت داں وهدے آئی ءِ سرا زوراکی کنگ بہ بیت، یا آ گریب ءُ بزگر ءُ لاچار کنگ بہ بیت همے بہ جیڑیت کہ اے درئیں چیز کسمت ءُ بهت ءِ کار اَنت، ءُ کِسمت ءُ بهت ءِ گوما جنگ نہ بیت ۔

ھمے واستہ بلوچ ءِ اے نابزانتیں ٹک بھ زوراک ءَ جُست نہ کنت، وتی جاور ءِ سرا نہ جیڑیت، آ سرپد بیت اے کار ھدا ءَ آؤرتگ اَنت ءُ هدا اش بارت ۔ بلے اے وڑ نہ اِنت، اے نہ بوتگیں گپ یے کہ انسان ءِ سرا بوهوکیں زوراکیانی پسّو آں هُدا بہ دنت، ھُدا ءَ گوں گِلگ کنگ وتی زمہ واریاں چہ تچگ اِنت۔

بلوچ وانندئیں ءُ سرپدیں مردُمانی زمہ واری بیت کہ آ بلوچ ءِ اے ٹک ءَ زوت دست بہ گیپت ءُ آیاں چرے هیالی لیکہ آں بہ کشّیت داں آ اسل زوراک ءَ جُست بہ گیپت، وتی سرا بوھوکیں زوراکیانی زمہ وار اسل زوراک ءَ بہ منّیت ھما زوراک کہ مئے نزّیک ءَ اِنت، مئے دیم ءَ اِنت۔