کتاب ءُ سنگت
نبشتکار: اے آر داد
دلءَ ھمے لوٹ اتگ کہ نوکیں سال ءِ پِر بیگ ءَ یک روچے پیش گوادر ءَ بوتیناں بلے نہ بوت۔ دومی روچ ءَ چہ روچ ءِ درکپگ ءَ پیش من کریمک ءِ ھوٹل ءِ دمکاں جنان ءَ دیمی زِر ءَ چاران ءَ کہ اود ءَ منی یاتگاراں چہ یک چیدگے ھم پشت نہ کپتگ ات۔ جیٹی ءَ اوشتات ءُ زِر ءَ چاران ءَ بازیں روچے، رپتگیں روچے، ھمے کِرّ ءُ کش ءَ اوشتاتگ ات انت بلے من ءَ آیانی نزیک ءَ رَوَگ، دست جنگ ءِ آزاتی نیست ات۔ ایوک ماں دل ءَ ھیال کنان ءَ ،سما کنان ءَ پِر ترّ اِت ءُ لوگ ءَ اتککاں۔
ھمے کہ روچ ءَ سر چست کت ءُ شھر ءُ بازاراں وتی گوستگیں روچ ءِ سپر پَلو ءَ بست ءُ وتی کوھنیں راہ ءُ کشکاں رھادگ بیت انت من ملا پازل چوک ءَ ملا ریاض ءِ دکان ءَ وت ءَ سما کت۔ اولی کتاب ءَ کہ منی چم کپت انت آجاوید حیات ءِ"کنارے کامانجھی"ات۔
من چو جست ھم نہ کت اے چنچک ئیگ انت۔ اگاں اے گپ بٹاکے مہ بیت من ءَ کہ کتابے دوست بیت من کدی ھم اے جستءَ نہ کناں کہ اے چنچک ئیگ انت۔
جاوید حیات ءَ من چہ کدی ءَ زاناں چو یات نہ کنت بلے چو زاناں من داں اے شھر ءِ بازارانی دمکاں ویل بیتگاں آ اوں ھمے کِشک ءِ دیوال ءُ درانی نشک ءُ نشاناں وانان ات۔ایوک ءُ تھنا، اسپیتیں گُد ءُ اسپیتیں چادرے ءَ گوں سرجھل بیتوار ءَ اَنچو گوستگ ات کسے ءَ بہ دیستیں ھمے گوشتگ ات ئے ایشی ءَ وَ ھچ چیز ءِ سُد ءُ سما نیست۔ من بلے زانتگ ات کہ آئیِ ءَ دیمی زِر ءُ پدی زِر، ملا بند، کوہ بن ،ڈھوریا، سورگ دل اَنچو دوست بنت اَنچو کہ آئی ءَ وتی کوپگ سر ءَ ایریں چادر دوست انت۔
جاوید حیات ءَ بلوچی ءَ ھم نبشتگ کرتگ ۔دْرد ءُ چمگ ءَ نہ ایوک آئی ءِ یک ءُ دو آزمانک چاپ ءُ شنگ بیتگ بلکیں آئی ءِ عکسکاری ھم ھمے تاکانی زِیب ءُ زینت بوتگ انت۔
"کنارے کامانجھی" تیاب دپ ءَ نندوکیں یک اَنچائیں مردمے ءِ کتاب نہ انت کہ زِر ءُ آئی ءِ کارستاں، دمک ءُ دراں ،چار ایت ءُ کیت ھوٹل ءَ کسہ کنت۔ اے یک اَنچیں گمجیتں دلے ءِ ساپ ءُ سلّہ نہ بوتگیں عکسے ءِ کسّہ انت کہ اشانی چہ دست ءَ رَوَگ ءَ آئی ءَ وتی نہ بُوّگ ءِ سما بیت۔ کارستے (ماما انور بیت کہ شگر اللہ) بیت کہ گوادر ءِ کمانیں تیابانی ابدم ءُ ابرم، آ اشانی عکساں بے گتی ءُ بے گمانی گوں اندر ءِ چماں گپت ءُ دیم ءَ کار ایت۔ ھمے اندر ءَ چہ چیزاں چارگ ءِ کمال انت کہ آئی ءِ زبان ءِ ھر رِدے بے گوناپ سازی ءُ بےچہر ءَ وتی دروشم ءَ نہ گپت۔ بلکیں آوتی درد ءَ شاعری ءِ کدّ ءُ کالب ءِ تہ ءَ جاگہ دیگ لوٹ ایت۔
وتی زمین ءَ گوں دگہ دوستی چی بوت کنت کہ کسے چو بگوش ایت۔ "دیمی زِر کی صبح کی گلاب جیسی انگڑائی تان سین کے تانپور سے نکلنے والی پہلی دھن سے زیادہ سندر ہے۔" جاوید حیات نہ لوٹ ایت کہ چہر ءُ شبین ءِ تہ ءَ گپ بہ کنت بلکیں ندارگ ءُ آیانی ابیتکی ھمے رنگ ءَ انت کہ لبز وت سر ءَ چوشیں موسمے آئی ءِ اندر ءَ ساچان کن انت۔
"یہ ایک کتاب نہیں بلکہ میرے ہاتھوں سے کنارے کی مٹی سے بنا وہ گھروندا ہے جسے کوئی موج بہا کر نہیں لے گئی۔" جاوید حیات ءِ شادمانی ءِ درشانداب ءِتہ ءَ ھم موتکے ءِ دروشم سھرا انت۔ ھما موتک کہ کدی آئی ءِ پتر پیچگ نہ بیت۔
اے کتاب(اے سرجمیں چمشانکے نہ انت) ءِ ھمے چندیں نبشتانک کہ من ونتگ انت من ءَ ھمے سما بیتگ کہ ندکار وتی شوھاز ءُ درگیجگ ءِ گم ءَ دگہ نیمونے ءِ میار کنگ ءُ چہ کوپگاں اگدھے ءِ دَور دیگ ءِ بدل ءَ نوکیں اگدھے ماں جامی کوپگاں زیرگ ءُ دیم ءَ رَوَگ لوٹ ایت۔
اے کتاب یک شوھازے بلے ایوک جاوید حیات ءِ شوھاز نہ انت ۔ اد ءَ ما ءُ شما دراہ گونیں۔ ھما کہ اے کتاب ءِ جاگہ، کارست ءُ نام، چہ اے کتاب ءِ دیوال ءُ دراں آشنا انت
میں ڈھونڈنے چلا ہوں جو خود اپنے آپکو
تہمت یہ مجھ پہ ہے کہ بہت خودنما ہوں میں۔
5جنوری ۔2023.گوادر
No comments:
Post a Comment