وسعت ءُ مھرنگ بہ ننداں تہ چی گشنت۔۔۔

نبشتہ کار: ایسپ بلوچ

مرچی من وسعت اللہ خان گوں ڈاکٹر مھرنگ ءَ کندگ ءَ دیست تہ منا یک گوستے یات اتک۔ ترسناکیں گوستے،اھد سازیں گوستے۔۔۔ یک انچیں گوستے کہ آئی ءَ بلوچ سیاست،بلوچ جنز توانا کنان کتگ،مھکم کنان کتگ بلے ھمے توانا کنگ ءِ دورانیہ ءَ یک اجبیں ترسناکی یے ءَ ساہ زرتگ۔ ترس فردی پیسلہ یے سرا پوُرا سانمند تریں فیکٹر بوتگ۔ ترس ءَ تئی پیسلہ آنی راہ گشّینتگ۔ تو توار چِست کن ئے یا نا،پرچا کہ تئی توار ترا کُنٹے کت کنت۔ ترا تلّو ءِ سرا گشتانک دئیگے تاگت است یا نیست،پرچا کہ تلّو ءِ سرا آیگ ترا زندانی کت کنت،تئو جنز ءَ لیڈ کت کن ئے یا ناں،پرچا کہ رھشونی ترا ناشناس کت کنت،تاچینت کنت،عذاب کت کنت۔

ترس ءُ عمل ءِ پیسلہ ءِ میان ءَ اگاں چار گپّ چار مردمے گوشاں کپتگ تہ چاریں گپّانی رسانکدر ءَ سر کنوکانی تہ ءَ یک نرمیں آوازے کہ ایشی ءِ آواز بِھ برز نہ بوتگ،جھل نہ کپتگ بلے گشان بوتگ۔۔۔۔ آ وسعت اللہ خان ءِ آواز انت کہ ایشی ءَ تُرس ءُ عمل ءَ چہ دراتکگیں مردمانی کسّہ کتگ انت۔ آیانی زمین ءِ کسّہ کتگ انت۔ مردینے،زالبولے،گونڈویے تُرس ءُ عمل ءِ میان ءَ اگاں زندگی کنت گڑا چی جیڑیت،چی ماریت ءُ ھمے جیڑگ ءُ مارگ اجتماعی تب ءُ پیسلہ ءَ چوں گیشّین انت۔

ھمے کارستانی تہ ءَ یک کارستے ابدلگپّار لانگو ءِ ھم بوتگ۔ واجہ لانگو،بانک مھرنگ ءِ کماش بوتگ۔ منی ھیال انت کہ اے کسّہ ھم وسعت ءَ گشتگ انت،اِش کتگ انت،ھمے کسّہ ءِ سرا پگر ھم کتگ۔ مرچی کہ مھرنگ ءُ وسعت کندگ ءَ اِتاں تہ منا سما بوت کہ گپّار لانگو ءِ کسّہ بوھگا اِنت ءُ واجہ وسعت،بانک مھرنگ ءَ ھال دئیگ ءَ انت کہ یک نفرے کہ آئی ءِ نام گپّار لانگو بوتگ،آئی ءِ پیسلہ چوں بلوچ راجے سرا سانمند بوتگ ءُ مرچی کہ تئو پند جنگ ءَ اِت تہ گپّار ءِ پیسلہ ءِ بُو زمین ءَ محسوس بوھگ ءَ انت ءُ الکاپ محسوس بوھگا انت۔

زمانگے کہ ھیربشک ءِ پیسلہ راجے ءِ بانداتے ءَ گوں ھمگرنچ بوان بوتگ تہ وسعت ءُ ھیر بشک ءَ نیاد ھم کتگ۔ ھردو آں جھلیں آواز ءُ ھاسیں تب ءَ یکّ ءُ دومی باور کنائینتگ کہ ترا کجام کالب ءَ جاہ بدی اِنت۔ برے وسعت ءِ گور ءَ ھیر بشک،ھوچی من بوتگ،برے چی گویرا ءُ برے منڈیلا۔ بلے ھیر بشک ءِ مرک ءَ پد مرچی ھم وسعت زانت کہ ھیر بشک اگاں دری ءُ باز مردمانی کالب ءَ من چاراِتگ تہ ھیربشک ءِ پدرند ھم ھمے کالبانی مردم انت ءُ ھمے کالبانی تہ ءَ وتارا پیشدارگ ءَ انت۔ 

واجہ وسعت ءَ بلوچستان ءِ بُن داتگیں لوگ ھم دیستگ انت ءُ ھمے لوگانی کش ءَ نشتگیں گونڈویے ءِ ارس،کماشے ءِ بے کسی،ماتے ءِ چیہانٹ ھم دیستگ انت۔ ممکن ایں وسعت،مھرنگ ءَ ھما استانی روِشتاں ھال دئیگا انت ءُ مھرنگ ءَ گیش مھکم کنگ ءَ انت۔

تُرس ءُ عمل ءِ میان ءَ بازیں سربتگ بوت،بازیں برگشتگ بوت،بازیناں وتی مرک ءِ پیسلہ زرت۔ باز درڈیھ بوت بلے وسعت ءَ مارگ یل نہ کت،زانگ یل نہ کت،گُشگ یل نہ کت،نبیسگ یل کنت۔

زی وسعت ءِ ھمے مارشت ھاکی بان ءِ تہ ءَ یا کُڈّکے ءَ تہ ءَ،کاپرے ءِ کش ءَ بلوچ ءَ گوشداتگ انت،بلّے بلوچ وسعت ءِ زبان ءَ پوہ نہ بوتگ بلے گوش اِش الّم داشتگ۔ وسعت ءِ توار وت یک چاڑے بوتگ۔ انچیں چاڑے کہ تُرس ءَ وسعت ءِ توار جھل دور دات نہ کتگ،بزّگی ھم وسعت ءِ گوشداروکانی واستہ،وسعت ءِ گوشدارگ ءِ دیما بہانہ ءِ نہ بوتگ۔

وھد ءَ وتی بانزل پچ کت انت،بی بی سی ءَ ریڈیو ءِ تہ ءَ وتی روح وت قبض کت۔ بی بی سی ءَ پد ریڈیو ھشکیں مشینے بوت کہ مھلوک ءَ آئی ءِ کارمرزی یل کت،اگاں یل نہ کت بلے وائس آف امریکہ ءَ بی بی سی ءِ کنڈ گپت نہ کت۔ بات سے بات کاگدے ٹکّرے ءَ اتک ءُ پدمنتگیں بلوچکانی چکّاں کاگدے ٹکّر ءِ سرا وسعت یات کت۔ ماھے بیت کہ وسعت بی بی سی ءَ یل دات۔ یک کسّھے ات کہ توام بوت۔

وسعت زندگ انت،بی بی سی کار ءَ انت،بلوچ زندگ انت ءُ ھما زندگی ءَ تیلانک دئیگا انت بلے نوں ترس ءَ وتارا وت وارتگ۔ نوں تُرس ءُ عمل ءِ میان ءَ زندگیں مردم گریوگانی تہ ءَ بچکند کارنت ءُ وتا زندگ کنگ ءِ جھد ءَ کن انت۔ وسعت ءِ گور ءَ گپّار لانگو ءِ چھرگ بانک مھرنگ انت ءُ ھیر بشک ءِ چھرگ یک راجے کہ آ ھیر بشک ءِ اکس ءَ چاریت،بچکندیت ءُ کار کنت۔

منی ھیالاں وسعت اللہ خان ءُ مھرنگ ھمے کسّھاں یات کن انت ءُ کند انت۔ زانے اے گندگ پہ ھماآں بدے،کہ آھاں تُرس آؤرتگ ءُ بلوچ ءُ بلوچ ءِ دوزواہ ءِ ترسینگ ءِ جھد کتگ۔

مرچی اکبر بارکزئی ءَ ھم وتی پشتک مٹ کتگ بلے زمانگے ءَ پیسر بارکزئی ءَ نویس اِتگ کہ

“روچ ءَ کئے کُشت کنت”